In december ga ik de balans opmaken over het muziekjaar 2021, dat vooralsnog een prachtig muziekjaar is. Na een half jaar de balans opmaken vind ik niet zinvol en loopt ook teveel vooruit op het jaarlijstje dat in december na heel veel wikken en wegen wordt opgesteld. Ik was wel benieuwd naar welke albums ik de afgelopen zes maanden nu het meest geluisterd heb, wat een optelsom is van drie streaming media platforms, downloads en cd's en LP's. Het leverde een mooi maar ook verrassend lijstje op, dat de komende tijd voorbij komt. Tien albums, in chronologische volgorde. Het zijn misschien niet de beste 10 albums van de eerste helft van 2021, maar ze zijn me zeer dierbaar.
Vandaag: Cory Hanson - Pale Horse Rider
Cory Hanson heeft een album gemaakt vol lome en vaak licht psychedelische Americana, die herinnert aan de hoogtijdagen van de 70s countryrock, maar die ook zeker eigentijds klinkt
Ik was niet bekend met het solowerk van Cory Hanson en nauwelijks bekend met het werk van zijn band Wand, maar het tweede soloalbum van de Amerikaanse muzikant is een album dat ik vanaf de eerste keer horen koester. De muzikant uit Los Angeles citeert uit de countryrock uit de jaren 70, maar sluit ook aan bij de singer-songwriter muziek uit dezelfde periode en is bovendien niet vies van psychedelica of andere accenten. Het levert een album op dat afwisselend nostalgisch en eigentijds klinkt en dat wat mij betreft mooier en mooier wordt. De instrumentatie is bijzonder fraai, de songs aansprekend, de zang op een of andere manier bijzonder. Prachtig album.
Pale Horse Rider van Cory Hanson werd een tijd geleden door het Britse muziektijdschrift Uncut al eens uitgroepen tot album van de maand, maar uiteindelijk hebben we nog wat langer moeten wachten op het album van de Amerikaanse muzikant.
Ik was niet bekend met het solowerk van Cory Hanson en nauwelijks bekend met het werk van zijn band Wand, maar het tweede soloalbum van de Amerikaanse muzikant is een album dat ik vanaf de eerste keer horen koester. De muzikant uit Los Angeles citeert uit de countryrock uit de jaren 70, maar sluit ook aan bij de singer-songwriter muziek uit dezelfde periode en is bovendien niet vies van psychedelica of andere accenten. Het levert een album op dat afwisselend nostalgisch en eigentijds klinkt en dat wat mij betreft mooier en mooier wordt. De instrumentatie is bijzonder fraai, de songs aansprekend, de zang op een of andere manier bijzonder. Prachtig album.
Pale Horse Rider van Cory Hanson werd een tijd geleden door het Britse muziektijdschrift Uncut al eens uitgroepen tot album van de maand, maar uiteindelijk hebben we nog wat langer moeten wachten op het album van de Amerikaanse muzikant.
Dat deed ik met enige nieuwsgierigheid, maar zonder al teveel smart, want de naam Cory Hanson zei me eerlijk gezegd niet zo heel veel. Zijn vijf jaar geleden verschenen solodebuut The Unborn Capitalist From Limbo heb ik, ondanks de opvallende titel, niet opgemerkt en ook de band van Cory Hanson, Wand, ken ik niet heel goed.
Pale Horse Rider is echter terecht bejubeld door mijn favoriete muziektijdschrift, want was is het een mooi album. Het is een album waarop Cory Hanson de wat gruizige psychedelica van zijn band grotendeels achter zich laat en kiest voor folk(rock) en vooral country(rock) zoals die in de jaren 70 werd gemaakt, waarna hij hier een eigen draai aan geeft.
Pale Horse Rider is direct vanaf de eerste noten een loom en zwoel album dat herinnert aan grootheden uit een ver verleden. Cory Hanson kleurt zijn muziek bijzonder fraai in met gitaren, piano en uiteraard de pedal steel, die in de countryrock nooit mag ontbreken. Ondanks de gebruikte instrumenten is Pale Horse Rider echter zeker geen doorsnee countryrock album.
De muziek van Cory Hanson klinkt vaak psychedelisch en folky en een enkele keer zelfs jazzy. Wanneer elektronica wordt ingezet wordt de countryrock uit het verleden in één keer het heden in gesleurd, maar Pale Horse Rider bevat ook een aantal songs die zo lijken weggelopen uit de jaren 70.
Neil Young is een ijkpunt, maar ik hoor hier en daar ook wel wat van Paul McCartney, zeker wanneer de songs wat opschrijven richting de singer-songwriter muziek uit het betreffende decennium. In muzikaal opzicht klinkt Pale Horse Rider met enige regelmaat behoorlijk traditioneel, maar een bijzondere twist is nooit ver weg.
Zeker op het eerste gehoor vond ik Cory Hanson geen groot zanger, maar de muzikant uit Los Angeles legt wel veel gevoel in zijn songs, waardoor de songs op Pale Horse Rider alleen maar mooier worden en ook de zang me steeds meer aanspreekt.
Het meest bijzondere van het tweede soloalbum van Cory Hanson vind ik het feit dat het het ene moment voor de volle 100% een Americana album is, maar het volgende moment flarden Paul McCartney maar ook Pink Floyd laat horen. Pale Horse Rider is bovendien het album dat Radiohead zou kunnen maken wanneer het haar volgende album ergens in de Californische woestijn (waar Pale Horse Rider is opgenomen) of aan de oevers van de Mississippi zou opnemen.
Vanwege de warme en laid-back klanken is het tweede soloalbum van Cory Hanson een album dat makkelijk overtuigt, maar de ware pracht van de songs van de Amerikaanse muzikant moet je dan nog ontdekken.
De recensent van het Britse muziektijdschrift Uncut heeft het in ieder geval goed gehoord, want Pale Horse Rider ontwikkelt zich razendsnel tot een album dat je wilt koesteren en dat met name wanneer de zon onder is wonderen verricht.
Zeer warm aanbevolen voor liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek, maar ook liefhebbers van 70s singer-songwriters kunnen waarschijnlijk goed uit de voeten met dit fraaie album van de muzikant uit Los Angeles, terwijl ook liefhebbers met een blik op het heden die album niet mogen vergeten. Erwin Zijleman
De muziek van Cory Hanson is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://coryhanson.bandcamp.com/album/pale-horse-rider.