Chew The Scenery is mijn eerste kennismaking met de muziek van Oscar Lang. De Britse muzikant bracht al een aantal EP’s uit, maar op zijn debuutalbum vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Oscar Lang laat zich op zijn debuut door van alles en nog wat beïnvloeden en pakt uit met een volle en soms overvolle productie, die je van je sokken blaast, maar die ook vol zit met goede of zelfs geweldige ideeën. Chew The Scenery bevat een aanstekelijke mix van vooral indierock, neo-psychedelica en Britpop, maar hier laat Oscar Lang het zeker niet bij. Ik moest er even aan wennen, maar sindsdien hoor ik steeds meer moois op dit bijzondere album.
De Britse muzikant Oscar Lang bracht de afgelopen jaren al een aantal EP’s uit , waarop hij zijn muziek langzaam maar zeker transformeerde van ‘bedroom pop’ tot rock. Chew The Scenery is het officiële debuutalbum van de muzikant uit Londen en het is een debuutalbum dat het verdient om ontdekt en uitgeplozen te worden.
Direct bij eerste beluistering is duidelijk dat Oscar Lang een goed gevoel heeft voor aanstekelijke en tijdloze popliedjes. Vanaf de eerste noten vermaakt het debuut van de Britse muzikant met lekker in het gehoor liggende popsongs. Het zijn popsongs waarin gelijke delen Britpop, indierock en neo-psychedelica met elkaar worden vermengd.
Waar Oscar Lang in het verleden vrij ingetogen ‘bedroom pop’ maakte, valt zijn debuutalbum op door een uitbundig geluid, dat is volgestopt met flink wat instrumenten. De productie van het album is zeker niet subtiel te noemen. Bas, drums, gitaren en synths komen steeds als een muur op je af en draaien in razend tempo rondjes om elkaar heen.
Wanneer de zang en de koortjes er ook nog eens bij komen is de muziek van Oscar Lang behoorlijk overweldigend, maar naast de muur van geluid, die hier en daar wordt versterkt door psychedelisch aandoende tempowisselingen, zijn er ook de aanstekelijke refreinen en aantrekkelijke melodieën.
Ondanks het feit dat het geluid op Chew The Scenery vrijwel zonder uitzondering vol of zelfs overvol klinkt, klinkt het album niet eenvormig. In een deel van de songs domineren de gitaren, in een ander deel van de songs hoor je juist vooral synths, waardoor het debuut van Oscar Lang een boeiend album blijft. Het is een album dat op het eerste gehoor klinkt als een mix van heel veel popmuziek uit het verleden. Chew The Scenery lijkt zo af en toe op van alles en nog wat, maar aan de andere kant ook op helemaal niets.
Zeker bij de eerste keer horen word je makkelijk verleid door de memorabele melodieën en de pakkende refreinen. Chew The Scenery is een album om heel vrolijk van te worden, al overheerste bij mij ook wel de angst dat ik er na een paar keer horen niet veel meer aan zou vinden. Dat laatste valt gelukkig mee, want de Britse muzikant heeft niet alleen een goed gevoel voor aanstekelijke en tijdloze popliedjes, maar heeft zijn songs ook voorzien van allerlei spitsvondigheden, waardoor het album ook bij herhaalde beluistering boeiend blijft.
Oscar Lang kan stevig rocken op zijn debuutalbum, maar kan je ook zomaar verrassen met een 70s piano ballad, met bezwerende psychedelica of met door synths gedomineerde 80s pop. Ik ben lang niet altijd gecharmeerd van albums als Chew The Scenery, maar mijn mening over het debuut van Oscar Lang is bij herhaalde beluistering alleen maar positiever geworden.
Het is knap hoe de muzikant uit Londen muziek kan maken die aan de ene kant compleet over the top is, maar die net zo makkelijk verbaast met subtiele accenten en verrassende wendingen. Kunst en kitsch liggen dicht bij elkaar op het album, maar Oscar Lang slaagt er in om constant aan de juiste kant van de streep te blijven. Chew The Scenery is een aangenaam zoekplaatje vol verwijzingen naar het verleden, maar het is ook een eigenzinnig album van een muzikant die zich moeiteloos weet te onderscheiden van zijn soortgenoten. Erwin Zijleman