Ik was een paar jaar geleden al eens heel enthousiast over de muziek van Astral Swans, maar was het project van Matthew Swann eerlijk gezegd ook alweer vergeten. Met het nieuwe album van Astral Swans maakt de Canadese muzikant echter een onuitwisbare indruk. Het titelloze derde album laat een wonderschoon geluid horen, maar het is een geluid dat geen moment past in bestaande hokjes. Astral Swans maakt tijdloze muziek met een hang naar de jaren 70, maar het is ook muziek vol eigenzinnige wendingen die alleen maar uit het heden kunnen komen. In muzikaal opzicht fascineert het hopeloos, terwijl de zang van Matthew Swann en incidenteel Julie Doiron prachtig is. Geweldig album.
Astral Swans is een project van de Canadese multi-instrumentalist en singer-songwriter Matthew Swann. Het debuutalbum van Astral Swans verscheen in 2015 en kreeg de opvallende titel All My Favorite Singers Are Willie Nelson mee. In muzikaal opzicht trok Astral Swans voor het eerst in 2018 mijn aandacht met het bijzonder mooie Strange Prison, dat deze week wordt opgevolgd door een titelloos derde album.
Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik de naam Astral Swans compleet was vergeten en dat mijn aandacht vooral werd getrokken door de naam van Julie Doiron, de Canadese muzikante die met name in het eerste decennium van deze eeuw een aantal prachtige albums uitbracht (en volgende maand terugkeert met een nieuw album), die als zangeres bijdraagt aan een aantal tracks op het album.
De zangpartijen die Julie Doiron toevoegt aan het nieuwe album van Astral Swans zijn prachtig, maar er valt veel meer te genieten op het nieuwe album van Matthew Swann’s project. Astral Swans maakte op Strange Prison indruk met songs die steeds weer op een andere manier werden ingekleurd en dat is ook op het nieuwe album het geval, wat deels de verdienste is van een respectabel aantal gastmuzikanten.
Spiral, de openingstrack van het album bevat dromerige toetsenpartijen, waar mooie gitaarlijnen en de stemmen van Matthew Swann en Julie Doiron doorheen snijden. Het klinkt af en toe wat psychedelisch, maar het is lastig om de muziek van Astral Swans op basis van deze eerste track in een hokje te duwen. Dat gaat na beluistering van de volgende tracks op het album helemaal niet meer lukken.
Astral Swans slaagt er ook op het derde album in om steeds weer net wat anders te klinken. Flood, de tweede track op het album, klinkt mede dankzij de inbreng van de saxofoon wat jazzy en heeft de 70s feel van Steely Dan, maar in de derde track klinkt het buiten wat associaties met de jaren 70 en Steely Dan toch weer heel anders met een hoger tempo en wat ‘spacy’ accenten. En zo gaat het maar door.
Astral Swans klonk op haar tweede album bij vlagen behoorlijk donker, maar het nieuwe album laat een warm en vooral zonnig geluid horen, al bevat het album ook wel wat stemmigere tracks. Het is een geluid dat zoals gezegd steeds weer net wat anders klinkt, maar de vele echo’s uit de jaren 70, de bijzondere accenten van elektronica en de warme organische klanken zijn vaste waarden, net als de aangename stem van Matthew Swann en hier en daar de prachtige vocalen van Julie Doiron.
Omdat Astral Swans steeds weer anders klinkt, valt het niet mee om het nieuwe album goed te omschrijven. De muziek op het album doet me aan van alles en nog wat denken, maar het is zoveel dat het aandragen van een beperkte hoeveelheid vergelijkingsmateriaal zinloos is.
Ook binnen de songs kan het overigens alle kanten op. Zo worden de dromerige klanken in Sympathy For The Stupid opeens vervangen door gitaargeweld of geeft 80s elektronica een bijzondere twist aan op het eerste gehoor tijdloze klanken die zo lijken weggelopen uit de jaren 70. Het zorgt er voor dat je steeds nieuwe dingen hoort in de muziek van Astral Swans, die naast aangenaam ook zeer interessant is. Het levert een fascinerend album op, waarbij het overigens ook heerlijk wegdromen is. Erwin Zijleman
De muziek van Astral Swans is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikant: https://astralswans.bandcamp.com/album/astral-swans.