Joan Shelley is ondanks de lange pauze na haar vorige album alweer toe aan haar vijfde album in acht jaar tijd. The Spur borduurt voort op de vorige albums van de muzikante uit Kentucky, maar legt ook net wat andere accenten en laat bovendien wederom groei horen. Joan Shelley maakt nog altijd behoorlijk ingetogen folksongs, maar haar songs zijn ook dit keer fraai ingekleurd met vooral veel mooi snarenwerk. Het past allemaal prachtig bij haar stem, die zich soepel beweegt door het vaak aan de folk uit de jaren 60 herinnerende geluid. Het levert een even mooie als indringende luistertrip op die je twaalf songs en ruim veertig minuten lang vastgrijpt en betovert.
De Amerikaanse singer-songwriter Joan Shelley debuteerde alweer tien jaar geleden, maar krijgt pas sinds haar vijf jaar geleden verschenen titelloze derde album veel aandacht van de critici. De muzikante uit Louisville, Kentucky, verdient deze aandacht dubbel en dwars met folky songs, die zo lijken weggelopen uit de jaren 60.
In het werk van Joan Shelley zijn tot dusver flink wat invloeden uit de Laurel Canyon scene en van met name Joni Mitchell te horen, maar de songs van de Amerikaanse muzikante raken ook aan die van alternatievere folkzangeressen uit het verleden als Linda Perhacs, Karen Dalton en Judee Sill. Nu zijn dit invloeden en namen die ik de afgelopen jaren welk erg vaak moet intypen in recensies, maar Joan Shelley slaagt er vooralsnog in om meer indruk te maken dan de concurrentie.
Joan Shelley koos op haar titelloze album uit 2017 voor Wilco voorman Jeff Tweedy als producer en werkte op het drie jaar geleden verschenen en op IJsland opgenomen Like The River Loves The Sea samen met multi-instrumentalist James Elkington, die op de meeste van haar albums is te horen. James Elkington keert terug op het deze week verschenen The Spur, waarop ook haar vaste gitarist Nathan Salsburg weer is te horen.
Joan Shelley was na de tour die volgde op Like The River Loves The Sea het touren en reizen helemaal beu en besloot zich terug te trekken op een boerderij op het platteland van Kentucky. De coronapandemie maakte het mogelijk om het touren zo lang mogelijk uit te stellen, waardoor in een intieme setting de tijd kon worden genomen voor het opnemen van haar nieuwe album, waarop ook gastvocalen van onder andere Meg Baird en Bill Callahan zijn te horen en dat vorig jaar al werd afgerond.
Joan Shelley werd in de tussentijd ook nog moeder, wat de bijzondere en vaak intieme sfeer op het album nog wat verder heeft versterkt. Het betekent overigens niet dat er in muzikaal opzicht heel veel is veranderd in de muziek van Joan Shelley. Ook op The Spur hoor je immers vooral ingetogen folksongs die herinneren aan folkzangeressen uit een ver verleden.
Vergeleken met deze folkzangeressen uit het verleden heeft Joan Shelley wel meer aandacht besteed aan de instrumentatie. De akoestische gitaar of piano en de stem van Joan Shelley worden op The Spur omgeven met bijzonder fraaie accenten van andere instrumenten, waaronder het inmiddels bekende prachtige gitaarwerk van Nathan Salsburg en incidenteel stemmige cello bijdragen of bijdragen van blazers.
The Spur klinkt hierdoor voller dan de folkalbums van weleer, maar van overdaad is nooit sprake, waardoor The Spur nog altijd de sfeer van de jaren 60 kan ademen. Het combineert bijzonder mooi met de prachtige stem van Joan Shelley, die ook met haar stem herinnert aan Amerikaanse folkzangeressen van weleer, maar ook af en toe wel wat heeft van Gillian Welch, zeker wanneer haar stem wordt gecombineerd met fraai rootsy snarenwerk.
Joan Shelley beschrijft The Spur zelf als een meditatie langs licht en donker, want de lange periode in isolatie leverde niet uitsluitend positieve ervaringen op. Het meditatieve karakter van de muziek herken ik zeker, want The Spur is een heerlijk album om je mee af te zonderen of om bij te ontspannen.
Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ik de ingetogen folk met een hang naar het verleden na zoveel albums inmiddels wel gehoord zou hebben, maar de muziek van Joan Shelley wordt vooralsnog alleen maar mooier en indrukwekkender. The Spur vind ik dan ook haar beste album tot dusver en dat zegt wat. Erwin Zijleman
De muziek van Joan Shelley is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://joanshelley.bandcamp.com/album/the-spur.
The Spur van Joan Shelley is verkrijgbaar via de Mania webshop: