Ik maakte drie jaar geleden bij toeval kennis met de muziek van de Franse band Feu! Chatterton, maar was diep onder de indruk van hun derde album Palais D’argile, dat in de jaren die volgden alleen maar beter werd. De band uit Parijs keert deze week terug met Labyrinthe dat deels in het verlengde ligt van zijn voorganger, maar ook nieuwe wegen in slaat. Het nieuwe album klinkt net wat toegankelijker dan zijn voorganger, maar beluister het album met de koptelefoon en je wordt wederom getrakteerd op fascinerende muziek, die fraai samensmelt met de uitstekende zang op het album. Feu! Chatterton is in Nederland nog niet heel bekend, maar levert wederom een geweldig album af.
Ondanks mijn beperkte kennis van het Frans gaat mijn liefde voor de Franse popmuziek inmiddels al heel wat jaren of eigenlijk decennia mee. Het is een liefde die zich vrijwel uitsluitend richt op zangeressen, waarbij het me niet zoveel uitmaakt of het gaat om zwoele Franse zuchtmeisjes met een zwak voor lichtvoetige pop of om wat serieuzere en melancholischere zangeressen met een voorliefde voor het traditionele Franse chanson.
De mannelijke Franse eer werd tot een paar jaar geleden vooral gered door Serge Gainsbourg, die natuurlijk ook niet vies was van zangeressen op zijn albums. In het voorjaar van 2021 maakte ik echter kennis met de muziek van de Franse band Feu! Chatterton, De band uit Parijs leverde met Palais D'argile een fascinerend album af. Het is een album waar ik in 2021 al behoorlijk enthousiast over was, maar dat ik pas een jaar later echt op de juiste waarde begon te schatten.
Het is een album dat ik op deze site als volgt omschreef: “Invloeden uit het Franse chanson vermengen met elektronische popmuziek, jazz, synthpop, psychedelische rock en de indierock van een band als Radiohead. Je moet het maar durven en je moet het maar kunnen. De Franse band Feu! Chatterton durft en kan het en levert met Palais D'argile een album af dat 70 minuten lang hopeloos intrigeert en indruk maakt. De muziek van de band uit Parijs verschiet makkelijker van kleur dan een kameleon, maar op een of andere manier klinkt alles logisch en doordacht. Palais D'argile is mijn eerste kennismaking met de muziek van Feu! Chatterton, maar het smaakt naar veel en veel meer.”
Palais D'argile bleek het derde album van de Franse band en de voorgangers bleken al even intrigerend. Sinds de release van het album in het voorjaar van 2021 verschenen een live-album en een filmsoundtrack, maar met Labyrinthe verscheen deze week de echte opvolger van Palais D'argile, dat terecht ook ver buiten de Franse landsgrenzen werd opgepikt.
In mijn liefde voor de Franse muziek draaide het afgelopen anderhalf jaar eigenlijk alles om Zaho de Sagazan, maar ze krijgt de komende tijd weer wat concurrentie met albums van Zaz, Keren Ann en natuurlijk Feu! Chatterton. Ook met Labyrinthe heeft de band uit Parijs weer een fraai album opgeleverd.
Het is een album dat deels voortborduurt op het fenomenale Palais D’argile, maar dat toch ook weer net wat anders klinkt. Ook op haar nieuwe album verwerkt de band uit Parijs uiteenlopende invloeden, maar het doet het wel wat subtieler dan op het vorige album, dat je als luisteraar alle kanten op slingerde.
Vergeleken met Palais D’Argile klinkt Labyrinthe een stuk toegankelijker. Een aantal songs neigt wat naar synthpop (met een vleugje Kraftwerk en Zaho) en een aantal tracks klinkt als Franse pop met een vleugje prog, maar stiekem heeft Feu! Chatterton veel meer invloeden verwerkt in haar muziek. Het experiment wordt misschien wat minder vaak en wat minder intens gezocht op Labyrinthe, maar Feu! Chatterton maakt zeker geen dertien in een dozijn popsongs.
Er gebeurt weer van alles in de songs van de band uit Parijs en er is echt heel veel moois te horen in de muziek op het album, zeker wanneer de elektronica wat meer ruimte krijgt, maar luister ook zeker naar de geweldig spelende ritmesectie en vergeet ook het gitaarwerk en de saxofoon niet. In muzikaal opzicht is het wat minder eclectisch dan op het vorige album, maar dit biedt wat meer ruimte aan de stem van Arthur Teboul, die het geluid van Feu! Chatterton vervolmaakt. Prachtig album weer. Erwin Zijleman
