De promotor van Léna Bartels heeft mij in ieder geval weten te vinden, want ik word al een aantal weken warm gemaakt voor het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante. Dat is ook gelukt, want ik ben inmiddels zeer gecharmeerd van The Brightest Silver Fish. Het is een album dat soms doet denken aan de muziek van de smaakmakers binnen de indiepop en indierock van het moment, maar Léna Bartels is gelukkig ook lekker eigenzinnig. Het levert een album vol bijzondere contrasten op, maar The Brightest Silver Fish is ook een album met aansprekende muziek, prima zang en een serie uitstekende songs. Het is dringen in het genre, maar Léna Bartels verdient absoluut een kans.
De naam Léna Bartels klinkt behoorlijk Nederlands of Vlaams, maar het is een muzikante uit Portland, Oregon, die sinds kort Brooklyn, New York als thuisbasis heeft. Naar haar wortels zal ik nog eens verder onderzoek doen, maar voorlopig gaat al mijn aandacht uit naar haar debuutalbum The Brightest Silver Fish, dat deze week is verschenen.
Mensen met een ‘grote vissen fobie’ kunnen maar beter niet naar de cover van het album kijken, maar de muziek op dit debuutalbum is zeker de moeite waard. Léna Bartels leverde een jaar of drie geleden al eens een mini-album af, maar dat ben ik nooit tegen gekomen. Over haar deze week verschenen debuutalbum heb ik talloze mails ontvangen, dus met de promotie van het album lijkt het wel goed te zitten, al lees ik nog maar weinig over The Brightest Silver Fish.
Ik ben blij dat ik het album heb ontvangen, want ik had eigenlijk direct wat met het debuutalbum van Léna Bartels en het album wordt voorlopig alleen maar beter. Het is een album dat kan worden omschreven als indierock en indiepop en dat zijn genres waarin momenteel heel veel jonge vrouwelijke singer-songwriters actief zijn.
Léna Bartels heeft zich voor haar debuutalbum laten inspireren door een aantal van de vrouwelijke singer-songwriters die haar voor gingen, waardoor een aantal songs op The Brightest Silver Fish direct vertrouwd klinken. De combinatie van zachte zang en gruizige gitaren is inmiddels bekend en ook Léna Bartels verwerkt niet alleen invloeden uit de indierock van het moment, maar grijpt ook terug op de indierock uit de jaren 90.
Ook in de wat meer naar indiepop neigende songs hoor ik wel iets bekends en duiken namen als Phoebe Bridgers, Lucy Dacus en Julien Baker op als vergelijkingsmateriaal. Léna Bartels schrijft ook nog eens persoonlijke teksten over zaken die vrouwen van haar generatie bezig houden, wat het gevoel van herkenning verder vergroot.
Op basis van het bovenstaande zou je kunnen concluderen dat The Brightest Silver Fish meer van hetzelfde is, maar dat is zeker niet het geval. De Amerikaanse muzikante zoekt in het gitaarwerk wat nadrukkelijker de grenzen op, durft in haar songs wat meer te experimenteren en verwerkt bovendien veel meer invloeden op haar debuutalbum, waardoor de indiepop en indierock van het moment ook zomaar verruild kan worden voor singer-songwriter muziek van veel langer geleden.
Het zorgt voor een lekker veelzijdig album, maar The Brightest Silver Fish is ook eigenzinniger dan het gemiddelde album in het genre. Het is een album dat bovendien mooier en interessanter wordt naarmate je het vaker hoort. In eerste instantie hoorde ik vooral de ruwere kant van de muziek van Léna Bartels, maar haar debuutalbum bevat naast ruwe en eclectische ook wonderschone passages.
Het zorgt er voor dat ik steeds meer gehecht raak aan dit debuutalbum, dat wat mij betreft absoluut iets toevoegt aan alles dat er al is. Het is dan ook doodzonde dat er tot dusver maar heel weinig aandacht is voor The Brightest Silver Fish van Léna Bartels. Misschien wordt haar naam in de Verenigde Staten als ingewikkeld ervaren, maar het is een naam die hier makkelijk moet kunnen landen en dat geldt wat mij betreft ook voor het uitstekende debuutalbum van Léna Bartels. Erwin Zijleman
De muziek van Léna Bartels is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://lenabartels.bandcamp.com/album/the-brightest-silver-fish.