De single I Can’t Stand The Rain is de afgelopen decennia door menigeen vertolkt, maar de originele versie komt van het gelijknamige album van de Amerikaanse soulzangeres Ann Peebles. Het is een album dat werd opgenomen in Memphis, Tennessee, de bakermat van de zuidelijke soul, met niemand minder dan Willie Mitchell achter de knoppen. Ann Peebles zou snel in de vergetelheid raken, maar op I Can’t Stand The Rain is ze in topvorm. Het soulgeluid op het album klinkt bijzonder aangenaam en de songs zijn uitstekend, maar het is vooral de geweldige soulstem van Ann Peebles die indruk maakt. Niet het bekendste soulalbum uit de jaren 70, wel een hele goede.
Ik heb inmiddels al redelijk lang een duidelijke voorkeur voor vrouwenstemmen, maar dat is zeker niet altijd zo geweest. Toen ik ooit begon aan het ontdekken van de klassiekers uit de soulmuziek kwam Aretha Franklin wel voorbij, maar verder ging mijn aandacht toch vooral uit naar de grote soulzangers uit de jaren 60 en 70.
Niet zo lang geleden kwam ik een lijstje tegen met albums van grote soulzangeressen uit deze periode en op dit lijstje stond onder andere I Can’t Stand The Rain van Ann Peebles. Het is misschien niet het beste soulalbum uit de jaren 60 en 70 en mogelijk niet eens het beste album van Ann Peebles (dat is volgens velen Straight From The Heart uit 1972), maar sinds ik I Can’t Stand The Rain heb ontdekt, ben ik zeer verknocht aan het album uit 1974.
Dat ben ik vooral omdat Ann Peebles een geweldige zangeres is. Het is een zangeres met uiteraard heel veel soul in haar stem, maar Ann Peebles vertrouwt in tegenstelling tot veel van haar tijdgenoten niet alleen op kracht. De Amerikaanse zangeres kan enorm uithalen met haar krachtige strot, maar ook prachtig ingetogen zingen zonder de soul in haar stem te verliezen.
I Can’t Stand The Rain ontleent een flink deel van zijn kracht aan de zang van Ann Peebles, maar het album heeft veel meer te bieden. Zo bevat het album flink wat songs die je ook van anderen kent, waaronder de titeltrack, maar ook songs als (You Keep Me) Hanging On (niet de gelijknamige Motown song van The Supremes) en I'm Gonna Tear Your Playhouse Down, waardoor het album direct bekend in de oren klinkt.
De titeltrack is overigens van de hand van Ann Peebles zelf, al werd ze wel een handje geholpen door de fameuze songwriter en echtgenoot Don Bryant, die meeschreef aan meer songs op het album. De kwaliteit van de songs, voor een deel van de hand van anderen, is een album lang bijzonder hoog, wat extra bijdraagt aan de kracht van I Can’t Stand The Rain.
Het album werd ook nog eens geproduceerd door de legendarische Willie Mitchell, die tekent voor een warm en ook sfeervol soulgeluid, met een voorname rol voor strijkers en blazers, maar ook heerlijke orgelpartijen en gitaarakkoorden en een swingend spelende ritmesectie. Het in Memphis, Tennessee, opgenomen album klinkt zoals een soulalbum uit de jaren 70 moet klinken, al zou de geluidskwaliteit nog wel wat opgepoetst kunnen worden.
Ann Peebles bracht de meeste van haar albums in de jaren 70 uit, maar het succes van I Can’t Stand The Rain zou ze nooit meer benaderen. Het is dankzij de liefde van Jools Holland voor dit soort soulmuziek dat Ann Peebles nog wel eens opduikt, maar een zangeres die een album kan maken als I Can’t Stand The Rain had wel wat meer respect verdiend en had een respectabel stapeltje geweldige soulalbums moeten maken.
Zelf kende ik Ann Peebles tot voor kort ook niet, maar ik kan echt geen genoeg krijgen van haar album uit 1974, dat ik zelf nog net wat hoger inschat dan de drie voorgangers, die ik inmiddels ook ken. Ik ben vast niet de enige die de collectie soul uit de jaren 60 en 70 vooral vulde met de albums van de erkende grote soulzangers uit deze periode, maar er waren ook geweldige soulzangeressen die uitstekende albums afleverden. I Can’t Stand The Rain van Ann Peebles behoort absoluut tot deze albums. Wat een stem, wat een geluid, wat een songs. Heerlijk. Erwin Zijleman
I Can't Stand The Rain van Ann Peebles is verkrijgbaar via de Mania webshop: