In februari was ik bijzonder positief over Another Farewell, het debuutalbum van de Canadese band HORSEBATH. De band uit Montreal raakte op haar debuutalbum aan de grote bands binnen de alt-country scene van de vroege jaren 90, maar Another Farewell liet ook een duidelijke jaren 60 en jaren 70 vibe horen in de bonte mix van invloeden op het album.
Het debuutalbum van HORSEBATH werd in Nederland verrassend goed opgepikt en voerde onder andere de Euro-Americana chart aan. Ook de roemruchte Britse muziektijdschriften Uncut en Mojo waren onder de indruk van de Canadese band en bejubelden het album. Alle reden dus om te verwachten dat het wel eens hard zou kunnen gaan met HORSEBATH.
Toen Hans van Polanen, de man achter de bijzondere Leidse concertzaal Qbus, me in februari appte dat hij HORSEBATH wel even naar Leiden zou halen was ik dan ook sceptisch, maar op 30 oktober stond HORSEBATH in de Qbus. Het blijft bijzonder om naar een concert op loopafstand van mijn huis te gaan en het is nog aparter om een band met de potentie van HORSEBATH te zien in de relatief kleine zaal aan de Middelstegracht in Leiden.
De zaal was redelijk gevuld, maar HORSEBATH liet eigenlijk direct vanaf de eerste noten horen dat ze een uitverkocht huis hadden verdiend. De vijfkoppige band beschikt naast een soepel spelende ritmesectie over drie gitaristen en de band heeft bovendien drie uitstekende zangers in huis. Het afwisselen van de leadzang zorgt voor een gevarieerd geluid, maar uiteraard zijn de drie zangers ook goed voor fraaie harmonieën. De meeste indruk maakte wat mij betreft de leadgitarist van de band, die continu tekende voor veelkleurig gitaarspel en prachtig melodieuze solo’s.
In vijf kwartier kwam het debuutalbum van de band uit Montreal voorbij en was er bovendien ruimte voor nieuwe songs, die deels zijn geschreven tijdens de Europese tour van de band, die er bijna op zit. Het zijn songs die doen uitzien naar het het tweede album van de band uit Montreal.
Door te variëren met het tempo en verschillende invloeden, waaronder met name invloeden uit verschillende soorten countrymuziek, te verwerken in haar muziek verveelde het geen moment. Het gitaarwerk was voor mij steeds de kers op de taart, maar ook in vocaal opzicht deed de Canadese band alles goed.
Hans van Polanen had me eerder deze week al gemeld dat er een ‘mystery guest’ op het programma stond en bij binnenkomst werd de naam van Sierra Ferrell onthuld. De Amerikaanse muzikante is in Nederland relatief onbekend, maar is in de Verenigde Staten behoorlijk groot. Ik was zeer onder de indruk van haar albums, die ik ook op deze site heb besproken, dus tijdens het optreden van HORSEBATH was het stiekem ook wel wachten op de komst van Sierra Ferrell.
De Amerikaanse muzikante dook uiteindelijk pas op in het slotnummer van de avond en het werd door haar geweldige stem een fascinerend slotakkoord. Het concert van HORSEBATH deed uitzien naar veel meer en dat deed ook de bijdrage van Sierra Ferrell. Misschien moet Hans van Polanen haar nog eens apart naar de Qbus halen. Dat lijkt me op voorhand een volstrekt kansloze missie, maar de unieke Leidse concertzaal heeft me al vaker verrast. Erwin Zijleman
Voor de agenda van de Qbus zie: https://www.vanpolanenpresenteert.com.
De muziek van HORSEBATH is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese band: https://horsebath.bandcamp.com/album/another-farewell.
