Brandi Carlile begon in the middle of nowhere en in haar eentje aan de songs voor haar nieuwe album, maar kreeg uiteindelijk hulp van meerdere producers, onder wie Aaron Dessner, en van een heel legioen topmuzikanten. Dat is goed te horen op Returning To Myself, dat in muzikaal en productioneel opzicht echt prachtig klinkt. De meeste indruk maakt Brandi Carlile echter zelf met een serie prachtige songs, met persoonlijke teksten en vooral met een stem die nog veel mooier is dan de stem die twintig jaar geleden zoveel indruk maakte op haar debuutalbum. Het maakt het stapeltje uitstekende Brandi Carlile albums nog wat groter en indrukwekkender dan het al was.
Het is bijna niet te geloven dat het alweer twintig jaar geleden is dat het titelloze debuutalbum van Brandi Carlile verscheen. Het is een album waarmee de Amerikaanse muzikante zich in één klap schaarde onder de smaakmakers binnen de Amerikaanse rootsmuziek, al had in 2005 nog lang niet iedereen dit door.
Twintig jaar later wordt Brandi Carlile echter door de meeste liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek geschaard onder de groten binnen het genre. Daar valt ook weinig op af te dingen, want de muzikante uit Ravensdale, Washington, heeft inmiddels een stapeltje fraaie en invloedrijke albums op haar naam staan, haalde een imposant aantal Grammy awards op, timmerde aan de weg als producer voor onder andere Brandy Clark en Lucius, kreeg Joni Mitchell weer het podium op en vormt bovendien samen met Maren Morris, Amanda Shires en Natalie Hemby de ‘supergroep’ The Highwomen.
Ik heb nog altijd een enorm zwak voor het debuutalbum van Brandi Carlile, maar ook de zes andere albums die ze uitbracht zijn van een hoog niveau. Van deze albums was het in 2021 verschenen In These Silent Days misschien wel de beste en bovendien het laatste wapenfeit van de solomuzikante Brandi Carlile. Tot deze week dan, want met Returning To Myself heeft de Amerikaanse muzikante haar achtste album uitgebracht.
In de aanloop naar de release van het album luisterde ik weer eens naar haar debuutalbum, dat nog altijd indruk maakt. Het is een album dat flink ver verwijderd is van het nieuwe album van Brandi Carlile. Dat is ook niet zo gek, want wat is er de afgelopen twintig jaar veel gebeurd in de carrière van de muzikante, die nog altijd woont op het platteland van Washington State, ver verwijderd van Nashville.
Returning To Myself is het tweede album dit jaar met de naam Brandi Carlile op de cover, want eerder dit jaar een album dat ze samen maakte met Elton John. Daar vond ik eerlijk gezegd niet veel aan, maar Returning To Myself is prachtig. Het album kwam tot stand nadat Brandi Carlile in contact was gekomen met producer en The National voorman Aaron Dessner.
De Amerikaanse producer bood Brandi Carlile zijn afgelegen cabin in het bos aan en hierin sleutelde ze in eerste instantie in haar eentje aan de songs die terecht kwamen op het nieuwe album. Returning To Myself werd geproduceerd door Brandi Carlile en Aaron Dessner, waarna ook producer Andrew Watt aanschoof en bovendien een waslijst aan topmuzikanten, onder wie Justin Vernon (aka Bon Iver), Josh Klinghofer, Matt Chamberlain, Elton John, Rob Moose en Blake Mills.
Met Returning To Myself heeft Brandi Carlile een zeer persoonlijk en voornamelijk ingetogen album gemaakt. Het album opent prachtig met de spaarzaam ingekleurde titelsong, waarin opvalt hoe mooi de stem van Brandi Carlile is. Returning To Myself bevat voornamelijk van dit soort ingetogen tracks, maar ook een drietal rocksongs, die wat mij betreft minder goed passen op het album en minder onderscheidend zijn.
In alle tracks op het album trekt de verzorgde en hoogstaande instrumentatie de aandacht, maar ik word zelf vooral geraakt door de prachtige stem van Brandi Carlile, die haar persoonlijke songs voorziet van extra emotionele lading. Het was al een fraai oeuvre dat Brandi Carlile op haar naam had staan, maar met Returning To Myself voegt ze er nog maar eens een prachtalbum aan toe. Erwin Zijleman
Returning To Myself van Brandi Carlile is verkrijgbaar via de Mania webshop: