The Twilight Singers - Dynamite Steps
Het is een tijdje stil geweest rond The Twilight Singers. Het laatste wapenfeit van de band rond Greg Dulli, Powder Burns, dateert uit 2006 en schreeuwde zo langzamerhand om een opvolger. The Twilight Singers begon ooit als een muzikaal uitstapje naast The Afghan Whigs, maar is inmiddels toch al weer een jaar of tien de belangrijkste bezigheid van Greg Dulli. Het leverde tot dusver vier hele mooie platen op, waarvan ik persoonlijk het uit 2003 stammende Blackberry Belle de mooiste vind. Voor de nieuwe plaat van The Twilight Singers, Dynamite Steps, heeft Greg Dulli niets aan het toeval overgelaten. De gastenlijst is bijzonder imposant en bevat onder andere de namen van Ani DiFranco, Joseph Arthur, Carina Round, The Verve’s Nick McCabe en Mark Lanegan (met wie Dulli ook The Gutter Twins vormt). Met de niet misselijke muzikale kwaliteiten van Greg Dulli en een gastenlijst van dit niveau kun je eigenlijk geen slechte plaat maken en dat is Dynamite Steps dan ook niet. Sterker nog, Dynamite Steps is een hele goede plaat, die zich kan meten met het beste dat de band tot dusver heeft gemaakt. In het verleden vertelde de cover art vaak het verhaal van de plaat die er achter schuil ging. Dat is tegenwoordig veel minder het geval, maar in het geval van Dynamite Steps is de cover art een vlag die de lading absoluut dekt. De afbeelding op de cover is donker en onheilspellend en dit zijn ook precies de woorden die opkomen bij beluistering van de plaat. het geluid van The Twilight Singers is nog altijd zeer herkenbaar en bevindt zich op het snijvlak van rock en soul; een bijzondere combinatie die je niet heel vaak tegenkomt. Het geluid van de band zit nog altijd vol tegenstrijdigheden. Gruizige gitaren contrasteren fraai met gloedvolle strijkers en Dulli’s bijzondere stem schuurt wederom prachtig tegen die van zijn muzikale gasten in, met zoals altijd een bijzondere vermelding voor de fraaie wijze waarop Greg Dulli en Mark Lanegan elkaar in vocaal opzicht ondersteunen. Greg Dulli is absoluut geen vrolijke Frans en dat maakt het beluisteren van het werkelijk gitzwarte Dynamite Steps in eerste instantie zeker niet makkelijk. Na enige gewenning valt er echter steeds meer moois te ontdekken in de onheilspellende songs op deze fraaie plaat en grijpt Dynamite Steps je steeds nadrukkelijker bij de keel. In een tijd waarin iedereen verlangt naar de lente en steeds meer potentiële zomerplaatjes opduiken, trekt Greg Dulli je nog even een grauw en donker herfstbos in. In eerste instantie stribbel je even tegen, maar zoveel muzikale pracht en intensiteit is uiteindelijk niet te weerstaan. Dynamite Steps heeft lang op zich laten wachten, maar het was het wachten absoluut waard. Erwin Zijleman
Het is een tijdje stil geweest rond The Twilight Singers. Het laatste wapenfeit van de band rond Greg Dulli, Powder Burns, dateert uit 2006 en schreeuwde zo langzamerhand om een opvolger. The Twilight Singers begon ooit als een muzikaal uitstapje naast The Afghan Whigs, maar is inmiddels toch al weer een jaar of tien de belangrijkste bezigheid van Greg Dulli. Het leverde tot dusver vier hele mooie platen op, waarvan ik persoonlijk het uit 2003 stammende Blackberry Belle de mooiste vind. Voor de nieuwe plaat van The Twilight Singers, Dynamite Steps, heeft Greg Dulli niets aan het toeval overgelaten. De gastenlijst is bijzonder imposant en bevat onder andere de namen van Ani DiFranco, Joseph Arthur, Carina Round, The Verve’s Nick McCabe en Mark Lanegan (met wie Dulli ook The Gutter Twins vormt). Met de niet misselijke muzikale kwaliteiten van Greg Dulli en een gastenlijst van dit niveau kun je eigenlijk geen slechte plaat maken en dat is Dynamite Steps dan ook niet. Sterker nog, Dynamite Steps is een hele goede plaat, die zich kan meten met het beste dat de band tot dusver heeft gemaakt. In het verleden vertelde de cover art vaak het verhaal van de plaat die er achter schuil ging. Dat is tegenwoordig veel minder het geval, maar in het geval van Dynamite Steps is de cover art een vlag die de lading absoluut dekt. De afbeelding op de cover is donker en onheilspellend en dit zijn ook precies de woorden die opkomen bij beluistering van de plaat. het geluid van The Twilight Singers is nog altijd zeer herkenbaar en bevindt zich op het snijvlak van rock en soul; een bijzondere combinatie die je niet heel vaak tegenkomt. Het geluid van de band zit nog altijd vol tegenstrijdigheden. Gruizige gitaren contrasteren fraai met gloedvolle strijkers en Dulli’s bijzondere stem schuurt wederom prachtig tegen die van zijn muzikale gasten in, met zoals altijd een bijzondere vermelding voor de fraaie wijze waarop Greg Dulli en Mark Lanegan elkaar in vocaal opzicht ondersteunen. Greg Dulli is absoluut geen vrolijke Frans en dat maakt het beluisteren van het werkelijk gitzwarte Dynamite Steps in eerste instantie zeker niet makkelijk. Na enige gewenning valt er echter steeds meer moois te ontdekken in de onheilspellende songs op deze fraaie plaat en grijpt Dynamite Steps je steeds nadrukkelijker bij de keel. In een tijd waarin iedereen verlangt naar de lente en steeds meer potentiële zomerplaatjes opduiken, trekt Greg Dulli je nog even een grauw en donker herfstbos in. In eerste instantie stribbel je even tegen, maar zoveel muzikale pracht en intensiteit is uiteindelijk niet te weerstaan. Dynamite Steps heeft lang op zich laten wachten, maar het was het wachten absoluut waard. Erwin Zijleman