De Amerikaanse singer-songwriter Garland Jeffreys debuteerde in 1970 en is inmiddels dus al ruim 40 jaar actief. Desondanks heeft hij slechts 11 platen op zijn naam staan. Van deze 11 platen ken ik er eerlijk gezegd maar drie, maar deze drie zijn zo goed dat ik misschien ook maar eens naar de andere acht platen uit het oeuvre van de Amerikaan moet gaan luisteren. Mijn eerste kennismaking met het werk van Garland Jeffreys was het in 1979 verschenen American Boy & Girl en de hiervan afkomstige single Matador. Nog veel beter was het in 1992 verschenen Don’t Call Me Buckwheat, waarvan zijn grootste hit Hail Hail Rock ’n Roll afkomstig is. Na een stilte van bijna 15 jaar keerde Garland Jeffreys onlangs terug met The King Of In Between en ook dit is weer een hele sterke en vooral ook lekkere plaat. Het geluid van Garland Jeffreys is in al die jaren eigenlijk niet eens zo heel veel veranderd. De Amerikaan vermengt ook op zijn nieuwe plaat weer soul, rock ’n roll, funk, blues en ska in songs die stuk voor stuk ver boven de middelmaat uit steken. Persoonlijk vind ik Garland Jeffreys het best wanneer hij kiest voor sobere blues of rauwe rock ’n roll. In beide gevallen maakt hij de muziek die The Rolling Stones al heel lang niet meer gemaakt hebben of in ieder geval niet zo goed. Maar ook als Jeffreys kiest voor wat lichtvoetigere songs met invloeden uit de reggae en de ska stralen zijn songs urgentie en passie uit. Garland Jeffreys heeft op The King Of In Between een groep solide spelende muzikanten om zich heen verzameld en zijn soulvolle en doorleefde stem is door het randje slijtage eigenlijk alleen maar mooier geworden. Het niveau op The King Of In Between ligt zo hoog en de variatie is zo groot dat het bijna een greatest hits verzamelaar lijkt, maar The King Of In Between is echt een serie nieuwe songs. Het zijn songs die in muzikaal en vocaal opzicht zeer aanspreken, maar ook in tekstueel opzicht valt er op The King Of In Between weer veel te genieten. Zoals zo vaak beperkt Garland Jeffreys zich tot één thema en dit keer is zijn thuisbasis New York aan de beurt, wat een serie mooie verhalen oplevert. Ook na herhaalde beluistering blijf ik me verbazen over het niveau van de nieuwe plaat van Garland Jeffreys en begrijp ik niet dat zo’n talent slechts 11 platen op zijn naam heeft staan en nog altijd niet wereldberoemd is. Het is gelukkig nooit te laat voor eerherstel en ik hoop dan ook dat The King Of In Between in brede kring wordt opgepikt en wordt overladen met superlatieven. De plaat is er in ieder geval goed genoeg voor. Erwin Zijleman
