Lorde - Pure Heroine

Het verhaal van de Nieuw-Zeelandse Ella Yelich-O'Connor laat zich lezen als een sprookje. Een jaar geleden was ze nog een heel gewoon meisje van 15, maar door een buitengewoon succesvol YouTube filmpje werd ze in no-time een wereldster. Ella Yelich-O'Connor is inmiddels beter bekend als Lorde en levert met Pure Heroine een plaat af die zo stevig wordt gepromoot dat de echte muziekliefhebber er nauwelijks aan durft te beginnen. Ik ben blij dat ik er wel aan ben begonnen, want Pure Heroine is een fascinerende plaat die heel veel heeft te bieden. Het debuut van Lorde is absoluut een plaat met een dubbele bodem. Luister oppervlakkig en je hoort aanstekelijke popliedjes die klinken of de mensen achter bijvoorbeeld Rihanna achter de knoppen hebben gezeten. Het geluid van Lorde wordt gedomineerd door lekker in het gehoor liggende elektronica, bevat flink wat invloeden uit de elektropop en de R&B en dit alles is ook nog eens gegoten in onweerstaanbare popliedjes die je na één keer horen niet meer kunt vergeten. Tot zover niets bijzonders, maar net als bijvoorbeeld Haim en als je het mij vraagt ook Birdy en Lana Del Rey, maakt Lorde muziek die pas echt interessant is wanneer je verder kijkt (en luistert) dan het laagje chroom dat er om heen zit. De muziek van Lorde blijkt dan veel eigenzinniger dan je op het eerste gehoor zult vermoeden. Dat uit zich in de instrumentatie die buitengewoon lekker klinkt, maar ook intrigeert door opvallende en vaak lome ritmes en een voor dit genre ongekend donker elektronisch klankentapijt. Het uit zich ook in de bijzondere stem van Lorde, die net als Birdy opvallend volwassen en emotievol klinkt en niet bang is om kwetsbaarheid te tonen. Het uit zich tenslotte in de songs die alle kanten op schieten en variëren van songs die het goed zullen doen op de dansvloer tot songs waarbij je alleen maar wilt wegdromen. Het is makkelijk om Lorde weg te zetten als een bakvis die tijdelijk aan het succes mag ruiken en over een paar jaar al weer vergeten zal zijn, maar hiermee doe je jezelf tekort, en flink ook. Pure Heroine is een intrigerende plaat die zowel opgewekt als deprimerend en zowel toegankelijk als onvoorspelbaar is. In de ingetogen tracks doet het wel wat denken aan de platen van Birdy en Lana Del Rey, terwijl de uptempo tracks dichter bij Haim liggen, maar in alle gevallen heeft Lorde een avontuurlijk en volwassen geluid dat maar weinig muzikanten en nauwelijks muzikanten van haar leeftijd gegeven is. Omdat Pure Heroine in Nederland een paar weken later verschijnt dan in de rest van de wereld, heb ik de plaat een tijdje laten rijpen en ook dat blijkt in positieve zin bij te dragen aan de kwaliteit van het debuut van Lorde. Ik twijfel er al lang niet meer aan dat we nog veel moois van Lorde gaan horen, maar ook dit debuut is veel beter dan de gemiddelde muziekliefhebber op basis van zijn of haar vooroordelen zal vermoeden. Gooi deze dan ook zo snel mogelijk overboord en geniet van de aangename verrassing die luistert naar de naam Lorde. Erwin Zijleman