14 december 2014

Jaarlijstje 2014

De afgelopen weken zijn we weer overspoeld met jaarlijstjes. Jaarlijstjes van roemruchte muziektijdschriften en inmiddels even gerenommeerde muzieksites, maar ook volop jaarlijstjes van individuele muziekliefhebbers met een zeer uiteenlopende smaak. De één presenteert het als exacte wetenschap, de ander als dagkoersen. De één kiest al dan niet bewust voor de grote namen, de ander juist voor obscuur talent.
 
Al die jaarlijstjes hebben één ding met elkaar gemeen: ze komen nauwelijks overeen met het lijstje platen dat ik er dit jaar heb uitgepikt. Ik heb dan ook niet gekozen voor de in artistiek of muzikaal opzicht beste platen van 2014, maar voor de platen die me uiteindelijk het meest deden, wat kan variëren tot heel diep raken tot slechts het geven van een heel goed gevoel. 

Omdat ik alleen maar platen bespreek die ik goed vind, bestond mijn eerste groslijst voor 2014 uit alle platen die ik dit jaar heb besproken. Na eindeloos wegstrepen hield ik er 36 over.  Deze 36 heb ik voor het gemak in een aantal hokjes gestopt.
 
Zijn deze platen voor mij allemaal gelijk? Nee, er bleken er uiteindelijk 14 tussen te zitten die me net wat dierbaarder zijn dan de rest. Precies 14 platen uit 2014, kan het mooier? Nee, ik denk het niet. Hieronder presenteer ik eerst de 36 platen uit 2014 die me het meest zijn bijgebleven, onderverdeeld in een aantal categorieën. Hierna mijn ultieme 14 van 2014 met wat extra toelichting. Erwin Zijleman

Categorie 1: Mijn zwak: vrouwelijke singer-songwriters

 Het zal ook dit jaar niemand zijn ontgaan: ik heb een enorm zwak voor vrouwelijke singer-songwriters. Vrouwen met een piano of gitaar die songs vol leed en weemoed over je uitstorten. Er kan voor mij niets tegenop. Er kwamen er heel veel voorbij dit jaar, maar dit vond ik uiteindelijk de leukste of meest bijzondere platen in het genre:

Hieronder met de links naar de recensies: 

 Categorie 2: Is er wat mis met mannelijke singer-songwriters?

 Nee, daar is niets mis mee. Ik hou alleen met wat meer van vrouwenstemmen. Geen idee waarom, maar het is al heel lang zo. Toch waren er ook wel wat mannen in het genre der singer-songwriters (heel ruim genomen deze keer), die me wisten in te pakken met een hele mooie plaat. De volgende zijn me het meest bijgebleven:

Hieronder met de links naar de recensies: 

 Categorie 3: Oud maar niet versleten

 2014 was wat mij betreft ook het jaar waarin de oudjes lieten horen dat ze nog steeds muziek maken die er toe doet. Er kwamen het afgelopen jaar flink wat 65 plussers voorbij, maar de platen van deze ouwe rotten maakten de meeste indruk:

  Hieronder met de links naar de recensies: 

 Categorie 4: Oud maar wel versleten

 Het afgelopen jaar verschenen heel veel mooie reissues van muzikanten die gelukkig nog steeds onder ons zijn. Dat geldt helaas niet voor Rory Gallagher, maar wat heb ik genoten van de muziek die hij in 1974 op het podium maakte:

 Hieronder met een link naar de recensies: 

Categorie 5:   “Verrassend”

 De restcategorie bestaat uit platen die minder goed passen in één van de bovenstaande hokjes. Het zijn wel allemaal platen die me op één of andere manier wisten te verrassen. Daarbij maakt het voor mijn niet zoveel uit of je de gevierde indie-ster (Courtney Barnett) of juist een gevallen popster (Lana Del Rey) bent.
  

 Hieronder met de links naar de recensies: 

 Maar wat zijn nu mijn 14 platen van 2014. Ik heb er eigenlijk niet eens zo lang over na hoeven denken. Hier zijn ze, net als hierboven in alfabetische volgorde, want mijn voorkeur is iedere dag anders, maar het blijven deze 14 prachtplaten !



Aldous Harding - Aldous Harding
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/12/aldous-harding-aldous-harding.html
Een zowel traditioneel als modern klinkende folkplaat waar je alleen maar ademloos naar kunt luisteren. Aldous Harding sleept je op indrukwekkende wijze haar wereld in. Het is er donke, soms zelfs aardedonker, maar je wilt er echt niet meer weg.
 
Blake Mills - Heigh Ho
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/10/blake-mills-heigh-ho.html
Unieke singer-songwriter plaat van een groot zanger en een geweldig gitarist. Blake Mills onderscheidt zich op geheel eigen wijze van de moordende concurrentie in het genre met een plaat die helaas zwaar wordt onderschat. Dat moet gaan veranderen.
 
Courtney Barnett - The Double EP: A Sea Of Split Peas
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/01/courtney-barnett-double-ep-sea-of-split.html
The onbetwiste Queen of Indie in 2014. Het zijn feitelijk slechts twee EP’s, maar inmiddels accepteert iedere muziekliefhebber deze plaat als een volwaardig debuut. Courtney Barnett komt in 2015 met nieuw werk. Tip ik nu alvast voor het jaarlijstje van volgend jaar.
 
Dott – Swoon
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/02/dott-swoon.html
In het genre waarin 90s invloeden uit de dreampop en shoegaze centraal staan zijn dit jaar heel veel platen verschenen, maar die van Dott was toch net wat leuker dan de rest. Direct onweerstaanbaar, maar in tegenstelling tot de meeste van zijn soortgenoten blijft dit ook zo.

Eliot Bronson - Eliot Bronson
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/11/eliot-bronson-eliot-bronson.html
Ryan Adams keerde dit jaar eindelijk weer eens terug met een nieuwe plaat. Aardig, maar de plaat die Ryan Adams had willen maken werd dit jaar gemaakt door Eliot Bronson. Nog altijd een obscure parel, maar de ster van Eliot Bronson is rijzende en terecht.
 
Frontier Ruckus – Sitcom Afterlife
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/12/frontier-ruckus-sitcom-afterlife.html
Er wordt vaak gezegd dat er in de rootsmuziek geen sprake is van vernieuwing. Frontier Ruckus bewijst op even fascinerende als aanstekelijke wijze het tegendeel. Roots met indiepop of indiepop met roots. Het eindresultaat is volstrekt onweerstaanbaar.
 
Gretchen Lohse - Primal Rumble
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/02/gretchen-lohse-primary-rumble.html
Sprookjesachtige en anders klinkende folkplaat die onmiddellijk betovert, maar pas echt begint te groeien als je hem een paar keer hebt gehoord. Wat mij betreft één van de grootste ontdekkingen van 2014. Misschien zelfs wel de grootste.
 
Julie Byrne - Rooms With Walls And Windows
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/03/julie-byrne-rooms-with-walls-and-windows.html
Meisjes met gitaar zijn er in vele soorten en maten. Meisjes met gitaar als Julie Byrne zijn zeer schaars. Het recept is misschien bekend, maar de songs van Julie Byrne zijn onnavolgbaar en hierdoor zwaar verslavend. En dat blijft zo.
 
Kierston White - Don't Write Love Songs
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/07/kierston-white-dont-write-love-songs.html
Op sleeptouw genomen door Samantha Crain (zie hieronder), die haar protegé vervolgens langszij ziet komen met een alt-country plaat van grote klasse. Kierston White vertelt mooie verhalen en doet dit met een stem die  heel veel indruk maakt.
 
Melanie de Biasio - No Deal
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/01/melanie-de-biasio-no-deal.html
De confrontatie tussen Nederland en België wordt dit jaar dik gewonnen door onze zuiderburen. Melanie de Biasio levert een unieke plaat van een bijna onwerkelijke schoonheid af. Kippenvel, iedere keer weer.
 
Samantha Crain - Kid Face
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/01/samantha-crain-kid-face.html
Niet alleen als producer maar ook als uitvoerend artiest in deze jaarlijst. Samantha Crain wordt in het hokje roots geduwd, maar kleurt op opvallende en mooie wijze buiten de lijntjes. Een van de grootste talenten van de laatste jaren.
 
Stevie Nicks - 24 Karat Gold - Songs From The Vault
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/10/stevie-nicks-24-karat-gold-songs-from.html
De oudjes deden het goed dit jaar, maar Stevie Nicks stak er boven uit met oude songs in een nieuw jasje. Het schrijven van perfecte popliedjes is ontzettend moeilijk, maar Stevie Nicks draait haar hand er niet voor om. 24 karaat goud, niets minder.
 
Sun Kil Moon – Benji
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/02/sun-kil-moon-benji.html
Mark Kozelek maakt geen slechte platen, maar echte klassiekers leverde hij de afgelopen jaren niet af. Benji van Sun Kil Moon is er weer wel één. Mark Kozelek grijpt je bij de strot met songs die lezen als een roman en aan komen als een mokerslag.
 
Suzanne Jarvie - Spiral Road
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/11/suzanne-jarvie-spiral-road.html
Bijna wekelijks heb ik aandacht besteed aan minder bekende vrouwelijke singer-songwriters. Dat heeft heel veel moois opgeleverd, maar het debuut van Suzanne Jarvie vind ik op alle fronten net wat beter. Deze dame gaat er zeker komen.
By at