Eerder dit jaar verscheen haar officiële debuut al in Engeland en nu mogen we dan ook in Nederland eindelijk genieten van de eigenzinnige popmuziek van Keel Her.
Ook op haar eerste plaat heeft Keel Her een voorkeur voor lo-fi popmuziek met flink wat invloeden uit de noise-pop en een Riot Grrrl attitude.
Lo-fi is de laatste jaren wat uit de gratie, maar de muziek van Keel Her rammelt, mede door de bijdrage van lo-fi muzikant Robert Stevie Moore, ouderwets lekker en heeft lak aan de conventies van de popsongs met een kop en een staart.
Keel Her kan hierdoor maar liefst 18 songs in iets meer dan 40 minuten proppen en het zijn songs die alle kanten op schieten. Keel Her heeft, zoals in de lo-fi gebruikelijk, geen behoefte aan lange intro’s en outro’s, maar komt direct ter zake. De ene keer met een onweerstaanbaar refrein, de volgende keer met een onnavolgbaar gitaarloopje.
Het gitaarwerk is lekker stevig, maar ook verrassend veelzijdig, waardoor je steeds weer op het verkeerde been wordt gezet. Keel Her kan prima uit de voeten in punky popliedjes, maar schuwt ook zeker het meer experimentele werk niet.
Dat meer experimentele werk bestaat uit een aantal voornamelijk instrumentale tracks met avontuurlijk gitaarwerk en uit een aantal dromerige tracks die opschuiven in de richting van shoegaze en dreampop (denk aan Lush).
Het debuut van Keel Her staat vol met goede ideeën of loopt misschien wel over van goede ideeën Het zijn ideeën die niet allemaal op hetzelfde moment evenveel indruk maken, maar bij iedere luisterbeurt valt er wel weer iets anders op zijn plaats.
Binnen de lo-fi heb ik wel eens moeite met het fragmentarische karakter van de songs, maar bij Keel Her valt dit reuze mee. Ook bij beluistering van het debuut van Keel Her hoor je vooral flarden van songs, maar deze vormen op bijzondere wijze één geheel wanneer je de plaat van de eerste tot de laatste noot beluistert.
Keel Her maakt muziek die durft te experimenteren, maar ook durft te vermaken. Het is muziek die het niet moet hebben van muzikale hoogstandjes, maar ondertussen zit het toch allemaal prima in elkaar.
Ik weet niet of ik er blij van zou worden als ik alleen maar platen als het debuut van Keel Her in handen zou krijgen, waarschijnlijk niet, maar als vreemde eend in de bijt blijkt het debuut van Rose Keeler-Schäffeler niet alleen buitengewoon verfrissend, maar ook opvallend verslavend. Het levert een eigenzinnig debuut op dat uiteindelijk naar veel meer smaakt. Of om bij het dagthema te blijven: het debuut van Keel Her is een even inspirerende als smakelijke surprise. Erwin Zijleman
cd 
LP