De Australische singer-songwriter Lanie Lane maakte een jaar of drie geleden een hele aardige plaat met muziek die vooral door stokoude rockabilly en spaghetti westerns was geïnspireerd. Ik vond hem destijds net niet goed genoeg voor een plekje op deze BLOG, maar heb hem vervolgens nog best vaak gedraaid. Lanie Lane was wat mij betreft een vrouw om in de gaten te houden en wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan. Drie jaar na het bij vlagen net iets meer dan aardige To The Horses is Lanie Lane immers terug met een nieuwe plaat, Night Shade, en wat is dat een bijzondere plaat.
Op de cover van de nieuwe plaat heeft Lanie Lane haar wat kitscherige rockabilly outfit van het debuut verruild voor een stemmige en wat serieuzere outfit en ook in muzikaal opzicht blijkt Lanie Lane een ware metamorfose te hebben ondergaan.
Night Shade is een plaat vol prachtig gitaarwerk, dat fraai combineert met de mooie stem van Lanie Lane. De Australische maakte op haar debuut in vocaal opzicht zeker geen onuitwisbare indruk, maar laat op haar tweede plaat een mooi eigen geluid horen.
Waar het debuut van Lanie Lane een buitengewoon lichtvoetige plaat was, is Night Shade, zeker op het eerste gehoor een lastig te doorgronden en nogal zwaar aangezette plaat. De instrumentatie is atmosferisch en donker en wordt vooral ingekleurd door intrigerend gitaarwerk. Dit varieert van mooie heldere gitaarlijnen tot behoorlijk stevige uithalen. Het levert een spannend en dynamisch geluid op, waarin de stem van Lanie Lane uitstekend blijkt te gedijen.
Night Shade is een plaat die mij niet onmiddellijk doet denken aan een andere plaat en dat is een groot goed. Ik was direct geïntrigeerd door het nieuwe geluid van Lanie Lane, dat werkelijk in niets lijkt op het debuut van haar debuut, maar had in eerste instantie eerlijk gezegd ook wel wat moeite om het op de juiste waarde te schatten.
Night Shade bestaat op het eerste gehoor uit ingrediënten die je niet bij elkaar verwacht, maar ze blijken uitstekend bij elkaar te passen. Luister alleen naar het gitaarwerk en je blijft je verbazen over alle mooie wendingen. Luister naar de stem van Lanie Lane en je wordt steeds weer meegesleept. Luister naar alle andere instrumenten en hoor knap deze de vocalen en de gitaren ondersteunen. Luister naar alle ingrediënten bij elkaar en je krijgt muziek voorgeschoteld die de smaakpapillen aangenaam prikkelt en vele keren garant staat voor een smaaksensatie.
Night Shade van Lanie Lane is pas net uit, maar ik weet bijna zeker dat deze plaat in Nederland niets zal gaan doen. Dat is jammer, want dit is nu zo’n plaat die anders is dan alle andere platen en bovendien een plaat die beter is dan veel andere platen. Veel beter zelfs.
Het is een plaat die zomaar jaarlijstjes gehaald zou kunnen hebben als hij niet helemaal aan het eind van het jaar was verschenen. Night Shade heeft hierdoor ook mijn jaarlijstje gemist, maar hij had er zeker niet in misstaan, bijvoorbeeld naast de plaat van Blake Mills die op even unieke wijze prachtig gitaarwerk combineert met een bijzondere stem.
Misschien laat ik Night Shade stiekem liggen voor mijn jaarlijstje van 2015, maar voor het zover is ga ik nog een jaar lang heel veel plezier hebben van deze bijzondere en bloedmooie plaat. Erwin Zijleman
