Goes Abroader van My Bubba verscheen al in het voorjaar van 2014, maar kreeg hier tot voor kort geen voet aan de grond. Sinds de plaat wordt gedistribueerd door het prachtige Excelsior label lees ik echter veel meer positieve woorden over de plaat en dat is volkomen terecht. My Bubba is een duo dat bestaat uit de Zweedse My en de IJslandse Bubba, wat direct de naam van het duo verklaart. De twee debuteerden een paar jaar geleden al met het door mij niet opgemerkte Feverish en gaven deze plaat dus al weer bijna een jaar geleden een vervolg met Goes Abroader.
De songs voor Goes Abroader werden opgenomen tijdens een lange Scandinavische winter, maar opgenomen in het zonnige California, waar de onder andere van Devendra Banhart en Joanna Newson bekende Noah Georgeson tekende voor de productie.
Op basis van deze informatie verwacht je misschien alternatieve folk, maar dat genre is inmiddels echt uitgestorven. In de openingstrack nemen My en Bubba je mee terug naar de tijd van de Appalachen folk en de hoogtijdagen van The Carter Sisters en blijven ze ver verwijderd van de muziek van Devendra Banhart en zijn volgelingen.
De instrumentatie in de openingstrack is met alleen wat getokkel uiterst sober en staat volledig in dienst van de stemmen van de Zweedse en de IJslandse. Het zijn fluisterzachte stemmen die werkelijk prachtig bij elkaar passen.
De songs op Goes Abroader werden misschien geschreven tijdens een Scandinavische winter, maar luister naar de plaat en je waant je in een Appalachen dorp uit vervlogen tijden op of een veranda ergens in het diepe Zuiden van de Verenigde Staten.
De openingstrack van de plaat zou zo op een plaat van de op het moment helaas weinig productieve Gillian Welch kunnen staan, maar in de tracks die volgen laten de dames van My Bubba horen dat ze meer kunnen dan het vertolken van op het oor stokoude folksongs.
Dit doen ze door de toch al vrij minimalistische instrumentatie van de openingstrack verder terug te brengen tot de essentie, bijvoorbeeld door de mooie stemmen te combineren met uitsluitend handgeklap. Je moet vervolgens van goede huize te komen om overeind te blijven, maar het lukt My Bubba op Goes Abroader moeiteloos.
Goes Abroader begon weliswaar in een ijskoude Scandinavische winter, maar hoe langer de tweede plaat van My Bubba uit de speakers komt, hoe hoger de temperatuur wordt. Wat begint als onderkoelde folk wordt al snel broeierige fluisterfolk, die opvalt door heerlijke vocalen en een altijd smaakvolle instrumentatie met hier en daar een exotische tintje en hier en daar gevoel voor traditie.
Heel even moest ik wennen aan de muziek van My Bubba, maar hierna groeide de liefde voor deze bijzondere plaat heel snel. Inmiddels kan ik me niet meer voorstellen dat er muziekliefhebbers zijn die niet zullen smelten voor de vocale charmes van My en Bubba en de bijzondere songs van het tweetal.
Het siert Excelsior dat het deze plaat in Nederland onder de aandacht heeft gebracht, maar het is nog lang niet genoeg. My Bubba heeft met Goes Abroader een plaat gemaakt van een bijna onwerkelijke schoonheid en het is ook nog eens een plaat die je plaats en tijd doet vergeten. Nog even wegdromen aan het begin van het jaar? Beter dan met deze prachtplaat lukt het niet. Erwin Zijleman
