The Decemberists? Ik was ze eerlijk gezegd al weer vergeten. Op zich opmerkelijk want de band behoorde een jaar of tien geleden tot mijn persoonlijke favorieten en maakte in het eerste decennium van het nieuwe millennium een imposante serie platen (met Picaresque uit 2005 als persoonlijke favoriet). De laatste jaren was de band wat minder productief en het laatste serieuze wapenfeit van de band, The King Is Dead uit 2011, was, zeker achteraf bezien, toch wat minder dan zijn voorgangers.
Hoogste tijd dus voor revanche. What A Terrible World, What A Beautiful World opent direct imposant met een song die begint als een ingetogen folksong maar groots en meeslepend eindigt met aanzwellende strijkers, solerende gitaren en fraaie koortjes. Het is een veelbelovende start van een plaat die vervolgens, zeker in het begin, werkelijk alle kanten op schiet.
Toch is What A Terrible World, What A Beautiful World met een aantal woorden samen te vatten. De nieuwe plaat van The Decemberists is toegankelijker en aanstekelijker dan we van de band gewend zijn, maar is gelukkig nog altijd van een hoog niveau.
Na de grootse openingstrack komt de band uit Portland, Oregon, op de proppen met een buitengewoon zonnig en aanstekelijk popliedje vol blazers. Het roept bij mij herinneringen op aan de popmuziek uit de jaren 80 en dat zijn herinneringen die nog een paar keer terug komen bij beluistering van What A Terrible World, What A Beautiful World.
In de derde track van de plaat gaat de band nog wat verder terug in de tijd en tovert het een 60s doo-woop song uit de hoge hoed, inclusief honingzoete koortjes. Het is één van de weinige uitglijders op de plaat, maar omdat het zo heerlijk nostalgisch klinkt zullen we het The Decemberists maar vergeven.
Na de opvallende opening keert de rust terug. In de meeste tracks die volgen domineert de indie-folk waarmee de band ruim tien jaar geleden opdook en deze klinkt nog altijd geïnspireerd en gloedvol. Ook in deze songs klinken The Decemberists toegankelijker dan we van ze gewend zijn en raakt de muziek van de band afwisselend aan die van 10,000 Maniacs en R.E.M; geen voorbeelden om je voor te schamen.
What A Terrible World, What A Beautiful World klinkt misschien heerlijk toegankelijk, maar de meeste songs van The Decemberists hebben nog altijd veel te bieden en onderscheiden zich moeiteloos van de grijze massa.
Waar de band vroeger behoorlijk constant was, is What A Terrible World, What A Beautiful World echter een behoorlijk wisselvallige plaat; een plaat van momenten. De nieuwe plaat van What A Terrible World, What A Beautiful World bevat ruim een handvol briljante songs, maar ook een kleine handvol songs die niet heel veel indruk weten te maken. Hier tussenin zitten nog wat songs die het voordeel van de twijfel verdienen, waardoor What A Terrible World, What A Beautiful World eindigt met een hele dikke voldoende.
Dat de band beter kan is duidelijk, maar op hetzelfde moment is What A Terrible World, What A Beautiful World toch ook beter dan de meeste andere platen die op het moment verschijnen. Ik koester momenteel vooral de hoogtepunten op de plaat en die mogen er zijn. Of voor de rest het kwartje gaat vallen weet ik niet, maar helemaal uitsluiten doe ik het niet; het doo-wop niemendalletjes zit inmiddels al muurvast in mijn hoofd. Erwin Zijleman
cd 
2 LP's