De uit Londen afkomstige band rond de Schot Mike Scott behoorde in de jaren 80 op zijn minst tot de subtop en leverde met A Pagan Place (1984), This Is The Sea (1985) en Fisherman’s Blues minstens drie klassiekers af.
Ook na de jaren 80 stonden The Waterboys, met Mike Scott als enige constante waarde, echter garant voor kwalitatief zeer goede albums. De productiviteit van de band was misschien niet altijd optimaal, maar als The Waterboys een plaat uitbrachten was het bijna altijd een goede.
Het geldt ook weer voor Modern Blues, dat de opvolger is van het licht pretentieuze maar wel erg goede An Appointment With Mr. Yeats uit 2011. Modern Blues laat niet alleen horen dat de band rond Mike Scott nog altijd garant staat voor prima platen, maar laat bovendien horen dat The Waterboys zich keer op keer weten te vernieuwen.
Ook Modern Blues wordt natuurlijk gekenmerkt door het uit duizenden herkenbare, soms wat Dylanesque, stemgeluid van Mike Scott, maar in muzikaal opzicht klinkt de nieuwe plaat van The Waterboys weer anders dan al zijn voorgangers. Waar Mike Scott op de vorige plaat van de band aan de haal ging met de gedichten van de Ierse dichter William Butler Yeats, komt hij op Modern Blues weer op de proppen met zijn eigen songs of beter gezegd teksten.
Modern Blues blijkt een vlag die de lading uitstekend dekt, want invloeden uit de blues zijn prominent aanwezig op de nieuwe plaat van The Waterboys, maar worden door Mike Scott ook verwerkt in een geluid dat onmiskenbaar klinkt als The Waterboys. Mike Scott manifesteerde zich tot dusver vooral als folkie, maar de blues blijkt hem te passen als een maatkostuum.
Het in Nashville opgenomen Modern Blues klinkt vaak tijdloos en oerdegelijk, maar klinkt op hetzelfde moment groots, monumentaal en urgent. In muzikaal opzicht staat het allemaal als een huis, met een hoofdrol voor de gitaren van Mike Scott en de viool van Steve Wickham, maar ook in vocaal opzicht weet Mike Scott zeer te overtuigen.
Omdat Modern Blues ook nog eens vol staat met songs waarvan je niet alleen heel vrolijk wordt, maar die ook nog eens na één keer horen voorgoed in je kop zitten, is het een plaat die met recht een enorme verrassing kan worden genoemd. Dat weet je acht tracks lang, waarna de tien minuten durende afsluiter alle twijfel definitief wegneemt.
The Waterboys wisten ook na hun meest succesvolle dagen het niveau van de klassiekers te benaderen, maar Modern Blues kan er zomaar overheen. Het is een prestatie van formaat van Mike Scott en zijn medemuzikanten, maar Modern Blues is vooral een plaat die al heel snel memorabel is en garant staat voor een gelukzalige glimlach gedurende de hele speelduur. Geweldige band, fantastische plaat. Erwin Zijleman
cd 
2 LP's