Toen Ryan Bingham in 2007 opdook met zijn debuut Mescalito, dacht ik heel even dat ik een geweldig alternatief voor Ryan Adams in handen had. Uiteindelijk bleek Ryan Bingham toch wat meer mainstream dan de onvoorspelbare Ryan Adams, maar ik kan de platen van Ryan Bingham tot dusver zeker waarderen. Roadhouse Sun (2009), Junky Star (2010) en Tomorrowland (2012) verdienden dan ook allemaal een plekje op de krenten uit de pop en ook het onlangs verschenen Fear And Saturday Night mag hierop niet ontbreken.
De carrière van de singer-songwriter uit New Mexico kent tot dusver pieken en dalen. Bingham werd ooit binnengehaald op het roemruchte Lost Highways label, brak lange tijd niet echt door, werd even wereldberoemd door zijn bijdrage aan de soundtrack bij de film Crazy Hearts, die Bingham zelfs een Oscar opleverde, maar vervolgens weer net zo makkelijk vergeten. Fear And Saturday Night krijgt hierdoor niet de aandacht die de plaat van een groot muzikant, want dat is Ryan Bingham, verdient en dat is jammer.
Ryan Bingham stelde voor Fear And Saturday Night een nieuwe band samen en nam de plaat vervolgens vrijwel live op. Het zorgt voor veel rauwe energie. Die hoor je aan de ene kant in de stem van Ryan Bingham, die meer gruis op zijn stembanden heeft dan de meeste van zijn soort- en leeftijd-genoten, maar je hoort het ook in de energie waarmee de songs op de band zijn gesmeten.
De muziek van Ryan Bingham doet, zeker wanneer de vocalen heerlijk gruizig moeten zijn, flink denken aan die van Bob Dylan, al is het wel een Bob Dylan die we inmiddels al een tijdje niet meer gehoord hebben. Fear And Saturday Night gaat echter net zo makkelijk aan de haal met Springsteen achtige powersongs of met songs die duidelijk zijn beïnvloed door muzikale helden als John Prine, Steve Earle, Waylon Jennings of Townes van Zandt.
In muzikaal opzicht is Fear And Saturday Night een veelkleurig geheel. Ryan Bingham kan prima uit de voeten in wat stevigere songs met flink wat rockinvloeden of up-tempo songs met een Tex Mex injectie, maar hij blijft ook moeiteloos overeind in ballads die met veel gevoel worden gezongen. Ryan Bingham heeft nogal wat meegemaakt in zijn leven en dat hoor je.
Hoewel de plaat vrijwel live werd ingespeeld is Fear And Saturday Night goed in balans en is er altijd voldoende ruimte voor de bij vlagen hartverscheurend mooie stem van Ryan Bingham, die leed zodanig kan vertolken dat je zelf een traantje moet wegpinken.
In rootskringen wordt Ryan Bingham verweten dat hij een knieval voor de commercie heeft gemaakt. Ik heb het persoonlijk nooit een bezwaar gevonden en merk er op Fear And Saturday Night eerlijk gezegd helemaal niets meer van. Fear And Saturday Night is namelijk een geweldige rootsplaat, die gehakt maakt van de meeste concurrenten. En tja, Ryan Adams..... Die gaat echt geen plaat meer maken van het niveau van deze vijfde van Ryan Bingham. Erwin Zijleman
Live aan het werk zien? Dat kan ook, op 3 februari in Bitterzoet (http://www.bitterzoet.com/#/agenda/2111).
cd 
LP