Justin Townes Earle oogstte vorig jaar lof, maar toch ook flink wat kritiek met zijn vijfde plaat Single Mothers. Ik vond het persoonlijk echter een hele sterke plaat. Dat de plaat binnen enkele maanden al weer een vervolg krijgt is wat mij betreft dan ook goed nieuws. Absent Fathers werd gelijktijdig met Single Mothers opgenomen en doet in vrijwel alles aan zijn voorganger denken. De thematiek (relaties in de brede zin van het woord) is voor een groot deel gelijk, het artwork lijkt sprekend op elkaar en, misschien nog wel het meest opvallend, de platen zijn in muzikaal opzicht op zijn minst broers en zus.
Wanneer een muzikant er voor kiest om snel na elkaar meerdere platen in een serie uit te brengen, is dat meestal zo om in muzikaal opzicht totaal verschillende wegen te kunnen bewandelen. Justin Townes doet dat zeker niet. De meeste songs van Single Mothers hadden ook op Absent Fathers kunnen staan en vice versa.
Dat betekent dat we ook op Absent Fathers een vooral ingetogen spelende Justin Townes Earle aan het werk horen en mij bevalt dat wel. Ook Absent Fathers staat weer vol met fraai ingekleurde songs met vooral invloeden uit de folk, country en blues. De dynamiek die de vroege platen van Justin Townes Earle kenmerkte schittert ook dit keer door afwezigheid, al willen de gitaren best een aantal keren uithalen.
Ook Absent Fathers doet me weer wat denken aan de vroege platen van Ryan Adams, hier en daar voorzien van een vleugje Chris Isaak of zelfs Counting Crows. Het is muziek die na de release van Single Mothers in rootskringen als tam of zelfs saai werd omschreven, maar daar begrijp ik nog steeds niets van.
Absent Fathers is net als Single Mothers een mooie laid-back rootsplaat. Het is een rootsplaat met fraai akoestisch en elektrisch gitaarwerk, een heerlijk weemoedig klinkende pedal steel en natuurlijk de mooie stem van Justin Townes Earle.
Absent Fathers is, net als zijn voorganger, een zeer persoonlijke plaat en dat hoor je in de vocalen. Justin Townes Earle legt flink wat emotie in zijn vocalen, wat Absent Fathers een bijzondere lading geeft, die de lading van zijn voorganger overtreft. Het is een lading die bij mij aankomt, maar ik had na Single Mothers ook niet anders verwacht.
Absent Fathers komt inmiddels voor de zoveelste keer voorbij (ik heb de plaat al een maand of drie in huis) en steeds weer ben ik onder de indruk van de intensiteit van de muziek van Justin Townes Earle, van de fraaie instrumentatie van de plaat, van de weemoedige vocalen en de knappe songs. Het is misschien tammer dan we van hem gewend zijn, maar met de kwaliteit is echt helemaal niets mis, integendeel.
Met Absent Fathers heeft Justin Townes Earle inmiddels zes platen op zijn naam staan. Het zijn zes platen van een bijzonder hoog niveau en het zijn bovendien zes platen die qua niveau niet heel veel onder doen voor het beste werk van zijn beroemde vader. Er zijn maar heel weinig kinderen van grote muzikanten die dat kunnen zeggen. Later dit jaar nieuwe platen van vader Steve en stiefmoeder Allison, maar voorlopig zet Justin Townes de toon en ligt de lat hoog. Erg hoog als je het mij vraagt. Erwin Zijleman
cd 
2 LP's (incl. Single Mothers)