15 april 2016

Tanita Tikaram - Closer To The People

Denk aan Tanita Tikaram en je denkt aan het pas 19 jaar oude meisje dat in 1988 zo indrukwekkend debuteerde met Ancient Heart. 

Het debuut van Tanita Tikaram moet worden gerekend tot de beste vrouwelijke singer-songwriter platen uit de jaren 80 en bevat met de single Twist In My Sobriety ook nog eens een klassieker. 

Tanita Tikaram viel vervolgens helaas in het gat dat wel vaker opdoemt na een zeer succesvol debuut. Het in 1990 verschenen The Sweet Keeper was een teleurstellend zwakke plaat en Tanita Tikaram was terug bij af. 

Sindsdien blijft de vanuit Engeland opererende singer-songwriter het proberen, maar het succes van haar debuut heeft ze nooit meer benaderd. 

Ik heb zelf ook lang niet alle platen die Tanita Tikaram sinds haar mislukte tweede plaat heeft gemaakt, maar het in 2012 verschenen Can’t Go Back vond ik een prima plaat en het onlangs verschenen Closer To The People is nog beter. 

Ancient Heart viel in 1988 op door de donkere stem van Tanita Tikaram en die heeft ze natuurlijk nog steeds. Het is een stem die wel wat aan warmte heeft gewonnen en dat is zeer aangenaam. 

Hetzelfde kan gezegd worden van de instrumentatie op Closer To The People. Het is een warme en gloedvolle instrumentatie vol blazers en strijkers, die uitstekend past bij de donkere maar ook zwoele vocalen van Tanita Tikaram. 

Tanita Tikaram heeft nooit voor de makkelijkste weg gekozen en dat doet ze ook op haar nieuwe plaat weer niet. De plaat bevat voornamelijk songs met invloeden uit de jazz, blues en de soul en het zijn songs die herinneren aan het decennium waarin Tanita Tikaram geboren werd en de decennia hiervoor.

De uitstekende muzikanten op de plaat hebben gespeeld op platen van onder andere Van Morrison en John Martyn, wat direct fraai vergelijkingsmateriaal aandraagt, maar Tanita Tikaram grijpt ook terug op jazz van veel eerdere datum. 

Het commerciële succes van haar debuut gaat Tanita Tikaram niet evenaren met deze plaat, maar in artistiek opzicht is ze weer helemaal terug met deze even aangename als knappe plaat. Erwin Zijleman