Het is iedere keer weer even afwachten waar Natasha Khan mee op de proppen komt, maar dat de platen die ze uitbrengt als Bat For Lashes heel goed zijn is inmiddels al lang geen verrassing meer. Op The Bride hebben we vier jaar moeten wachten, maar sinds de eerste noten van de plaat uit de speakers kwamen ben ik geïntrigreerd door de vierde plaat van Bat For Lashes.
The Bride is een conceptplaat over een bruid die bij het altaar tevergeefs wacht op haar aanstaande echtgenoot, omdat deze op weg naar de kerk bij een auto ongeluk om het leven is gekomen. De bruid besluit vervolgens om alleen op huwelijksreis te gaan en doet verslag van haar emoties. Het zijn de ingrediënten voor een prima keukenroman, maar gelukkig maakt Natasha Khan er een echt kunststukje van.
The Bride is door de thematiek vaak wat zwaar aangezet en dat past wel bij de prachtige stem van de zangeres met Pakistaanse en Britse roots. De geweldige stem van Natasha Khan wordt op The Bride omgeven door een verrassend veelzijdig instrumentarium. Een aantal tracks doet bijna klassiek aan, maar Bat For Lashes strooit op The Bride ook driftig met speelse elektronica of met stemmige gitaren.
Door het steeds weer anders klinkende instrumentarium valt er op The Bride van alles te beleven. De klanken zijn vaak donker en stemmig, maar hier en daar breken de donkere wolken open en waait een veelkleurig klankentapijt breed uit.
Hoe mooi de instrumentatie ook is, alles staat in dienst van de vocalen van Natasha Khan die op indrukwekkende wijze in de huid van de betreurde bruid kruipt. Natasha Khan doet dit afwisselend op zeer intieme en op zeer theatrale wijze, maar het blijft smaakvol, ook als alle registers open gaan.
The Bride is het mooist als je je volledig op laat slokken door de plaat en alle emoties van de bruid doorleeft. Zeker met de koptelefoon blijf je je verbazen over de volle maar ook subtiele instrumentatie en groeit de bewondering voor de prachtige vocalen op de plaat.
Het maakt Natasha Khan niet zoveel uit of ze de strijd aan moet gaan met een vol elektronisch klankentapijt of haar stem tegen een subtiel gitaarloopje (dat één keer stevig is geïnspireerd door Fleetwood Mac’s Albatross) aan mag vlijen. De zang is altijd even emotievol en trefzeker en tilt de prachtige klinkende plaat iedere keer naar een nog wat hoger niveau.
De Britse muziekpers kan voor The Bride prachtwoorden als ‘haunting’ en ‘bewitching’ uit de kast trekken, ik moet het doen met bezwerend en betoverend. Het doet de pracht en emotie van The Bride van Bat For Lashes net wat tekort. Wat een indrukwekkende plaat. Erwin Zijleman
