Het zijn platen die stuk voor stuk konden rekenen op bijzonder positieve recensies in de diverse muziektijdschriften en op belangrijke muziekwebsites, maar desondanks moet Brett Dennen het nog altijd doen met een bestaan in de marge of hooguit een bestaan als cultheld.
Dat zal deels te maken hebben met zijn verschijning, want net als bijvoorbeeld Ron Sexsmith is Brett Dennen niet gezegend met de looks die de muzikant een flinke duw in de rug kunnen geven. Net als Ron Sexsmith is Brett Dennen echter wel gezegend met het vermogen om volstrekt onweerstaanbare en tijdloze popliedjes te schrijven. Alle reden dus om de Amerikaan te omarmen en zijn muziek centraal te stellen.
Het is muziek die in de loop der jaren alleen maar beter is geworden en ook op Por Favor laat Brett Dennen weer groei horen. Por Favor is de opvolger van het in 2013 verschenen Smoke And Mirrors, dat een wat meer ingetogen geluid liet horen. Het is een lijn die wordt doorgetrokken op Por Favor.
De zesde plaat van Brett Dennen valt niet alleen op door een ingetogen geluid, maar klinkt ook verrassend lichtvoetig. Dat heeft deels te maken met het warmbloedige 70s geluid op de plaat met een hoofdrol voor het orgel, maar Brett Dennen heeft Por Favor ook voorzien van wat exotische accenten, waardoor de zon gaat schijnen wanneer de plaat uit de speakers komt. Het wordt door No Depression fraai omschreven als “A freewheeling, easygoing vibe abounds on Por Favor, giving the songs an acoustic, seaside coffee shop feel. The album is like listening to Dennen on vacation, somewhere warm, with endless chill and plenty of rum”.
Door de exotische accenten doet Por Favor af en toe wel wat denken aan Paul Simon’s Graceland, al haalt Brett Dennen zijn exotische invloeden uit hele andere windstreken. De vergelijking met Paul Simon is overigens geen toevallige. Brett Dennen beschikt over een stem die meer dan eens aan die van de oude meester doet denken en schrijft bovendien songs die bewondering voor het werk van Paul Simon laten horen.
Por Favor klinkt misschien lichtvoetig, maar wanneer je goed naar de plaat luistert hoor je toch weer songs van wereldklasse. Zeker als Brett Dennen zijn songs klein en sober houdt, maakt hij indruk met prachtige luisterliedjes en een bijzonder smaakvolle instrumentatie, maar ook de frequent opduikende zonnestralen zijn zeer welkom.
Wanneer de zon fel schijnt hoor je af en toe wat van Jack Johnson en Jason Mraz, maar als songwriter blijft Brett Dennen toch een klasse apart en blijft alleen de al eerder genoemde Ron Sexsmith relevant als vergelijkingsmateriaal.
De prachtige en gloedvolle productie van topproducer Dave Cobb (Sturgill Simpson, Jason Isbell) is de kers op deze bijzonder smakelijke maar ook ambachtelijke taart. Weer een prachtplaat van Brett Dennen; mis hem niet. Erwin Zijleman
