Het zijn platen die over het algemeen niet heel veel aandacht krijgen en daarmee doen we de dochter van singer-songwriter Greg Brown enorm tekort.
Ik ben hier zelf ook schuldig aan, want nadat ik drie jaar geleden zeer enthousiast was over het bijzonder fraaie Paradise Outlaw, heb ik de nieuwe plaat van de singer-songwriter uit Iowa City al weer een tijdje laten liggen.
Het is doodzonde, want wat is Postcards een fantastische plaat. De achtste plaat van Pieta Brown werd, net als zijn zo mooie voorganger, geproduceerd door de gelouterde Bo Ramsey, die Postcards heeft voorzien van een fraai en intiem geluid.
Het grote publiek weet de muziek van Pieta Brown misschien nog niet op de juiste waarde te schatten, maar haar collega muzikanten doen dat gelukkig wel. Postcards bevat bijdragen van onder andere Mark Knopfler, Calexico, The Pines, David Lindley, Mason Jennings, Carrie Rodriguez en een aantal Ramsey telgen; stuk voor stuk muzikanten die iets bijzonders neer kunnen zetten en dat ook doen.
Postcards is desondanks een opvallend ingetogen plaat. De aangerukte sterren zorgen voor wonderschone accenten, maar het staat allemaal in dienst van het sobere, voornamelijk akoestische geluid op Postcards en de bijzondere stem van Pieta Brown.
De singer-songwriter uit Iowa City zingt ook op haar nieuwe plaat weer intiem en fluisterzacht, maar op een of andere manier slaagt ze er in om haar soms bijna lieflijke vocalen oprecht en doorleefd te laten klinken. Dit is mede de verdienste van Bo Ramsey, die steeds een opvallend smaakvol, vaak indringend en vaak ook atmosferisch geluid neerzet, waar Pieta Brown haar mooie stem tegenaan kan vleien.
Postcards staat garant voor veel muzikaal vuurwerk en vocalen waarvan ik kippenvel krijg, maar Pieta Brown is ook nog eens gegroeid als songwriter. Postcards is een voornamelijk ingetogen plaat, maar van verveling is geen seconde sprake. Pieta Brown vertelt op Postcards mooie verhalen en vertolkt ze op oorstrelende wijze in songs die betoveren en bezweren.
Al even oorstrelend is het prachtige gitaarwerk op de plaat, dat steeds net iets anders klinkt omdat steeds een andere gitarist aan mag schuiven. Het zijn gitaristen van naam en faam die op Postcards te horen zijn en dat heeft absoluut meerwaarde.
Zeker op de late avond komt de muziek van Pieta Brown uitstekend tot zijn recht en stijgt Postcards tot steeds grotere hoogten. Postcards gaat waarschijnlijk niets veranderen aan de waardering die Pieta Brown krijgt voor haar muziek, maar liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek die deze plaat wel oppakken, hebben al snel een plaat in handen die je alleen maar intens wil koesteren.
Paradise Outlaw was drie jaar geleden prachtig, maar met Postcards levert de zo getalenteerde Pieta Brown een plaat af van een niveau dat maar door heel weinig (roots)muzikanten wordt gehaald. Erwin Zijleman