Op het fraaie Song Of The Pearl uit 2009 stak de band Neil Young en zijn Crazy Horse naar de kroon, terwijl op het 2011 stammende The Gathering werd gekozen voor een mix van psychedelica en behoorlijk stevige rock met zelfs een vleugje Stoner rock.
De twee platen die Arbouretum maakte tussen The Gathering en het nu verschenen Song Of The Rose ken ik niet (maar ga ik gezien de zeer positieve recensies nog wel beluisteren), maar de nieuwe plaat van de band is weer zeer de moeite waard.
Op Song Of The Rose klinkt Arbouretum weer anders dan op de twee al zo verschillende platen die ik van de band ken. Song Of The Rose opent met pastoraal aandoende folkrock, maar flirt direct in de openingstrack ook al opzichtig met 70s hardrock en invloeden uit de progrock. Dat lijkt niet alleen een bijzondere combinatie, maar dat is het ook.
Song Of The Rose neemt me direct mee terug naar de muziek waarmee ik ooit opgroeide, maar laat zich niet vergelijken met één, twee of zelfs een handvol platen uit mijn jeugd. Song Of The Rose springt kris kras door een aantal decennia rockmuziek en smeedt alle invloeden vervolgens op geheel eigen wijze aan elkaar.
Arbouretum vermengt op haar nieuwe plaat niet alleen op eigenzinnige wijze invloeden uit de bovengenoemde genres, maar voegt ook nog flink wat psychedelica en stiekem ook een beetje classic rock toe. Door de dominante invloeden roept Song Of The Rose absoluut associaties op met muziek uit de jaren 70, maar de muziek van Arbouretum klinkt voor mij geen moment gedateerd.
Dat heeft voor een belangrijk deel te maken met de verfijnde wijze waarop Arbouretum op Song Of The Rose muziek maakt. Voorman Dave Heumann bepaalt voor een belangrijk deel het geluid van de band met zijn prachtig melodieuze gitaarwerk en zijn bijzondere vocalen, maar ook de vaak wat zwaar aangezette ritmesectie en de heerlijk benevelende keyboards verdienen alle lof.
Zeker wanneer Arbouretum het tempo laag houdt en invloeden uit de psychedelica alle ruimte geeft, is Song Of The Rose een bezwerende plaat, wat met name aan het begin van de plaat nog eens wordt versterkt door songs die boven de 6 minuten klokken. Het zijn songs met inhoud, want Dave Heumann is niet alleen een geweldig gitarist (met hier en daar een duidelijk hoorbare bewondering voor Neil Young), maar heeft ook wat te melden.
Omdat Song Of The Rose ook nog eens fantastisch klinkt, is de nieuwe plaat van Arbouretum maar moeilijk te weerstaan. Song Of The Rose is smullen voor een ieder van wie de muzikale wieg in de jaren 70 stond, maar ook voor liefhebbers van de rockmuziek van dit moment kan de nieuwe plaat van Arbouretum best eens een aangename verrassing zijn. Voor mij is Song Of The Rose een van de meest bijzondere rockplaten van het moment en de nieuwe van Arbouretum is nog lang niet uitgegroeid. Erwin Zijleman
Ik zie Song Of The Rose van Arbouretum helaas nog niet in alle platenzaken, maar de plaat is wel verkrijgbaar via de prima webshop van Konkurrent: https://www.konkurrent.nl/winkel/produkt/arbouretum_song_of_the_rose_0790377043327/.