25 maart 2017

The Waifs - Ironbark

The Waifs bestaan al sinds 1992, maar mijn eerste kennismaking met de van oorsprong Australische band stamt uit 2015, toen het bijzonder aangename Beautiful You verscheen. 

Op Beautiful You grossierde de tegenwoordig deels vanuit Australië en deels vanuit de Verenigde Staten opererende band met bijzonder lekker in het gehoor liggende en op het eerste gehoor betrekkelijk lichtvoetige Amerikaanse rootsmuziek, maar bij herhaalde beluistering bleek het wel lichtvoetige Amerikaanse rootsmuziek van hoog niveau en met inhoud. 

De band bestaat dit jaar 25 jaar en pakt om dit te vieren flink uit met een heus dubbelalbum. Nu vind ik 25 songs en 1 uur en drie kwartier muziek in de meeste gevallen te veel van het goede en dat geldt in beperkte mate ook wel voor Ironbark. De nieuwe plaat van The Waifs heeft me echter ook aangenaam verrast en heeft echt heel veel moois te bieden. 

Direct in de openingstrack verrast de band met een track die niet had misstaan op Tusk van Fleetwood Mac. Ironbark roept bij mij veel vaker associaties op met één van de beste platen van Fleetwood Mac, maar de Amerikaans/Australische band maakt ook nog altijd muziek die in het hokje Amerikaanse rootsmuziek kan worden geduwd. 

Omdat de band met enige regelmaat buiten de lijntjes van de Amerikaanse rootsmuziek kleurt, is Ironbark een opvallend veelzijdige plaat. Ironbark is mede hierdoor een minder lange zit dan het op basis van de speelduur lijkt. 

The Waifs maken op hun nieuwe plaat indruk met een werkelijk prachtige instrumentatie. Het maakt hierbij niet zoveel uit of de band kiest voor meer pop georiënteerde songs of voor de rootssongs die het de afgelopen 25 jaar zo veelvuldig heeft omarmd. Ironbark valt over de hele linie op door subtiele en prachtig klinkende muziek. 

De band heeft gekozen voor een ingetogen en organisch klinkend geluid zonder heel veel opsmuk. Het is een geluid dat spaarzaam wordt versierd met extra instrumenten, maar zowel de subtiele basis vol geweldig gitaarwerk als de aangebrachte versieringen zijn van grote schoonheid en bovendien zeer functioneel. 

Door de aangename klanken dringt Ironbark zich heel makkelijk op, maar de nieuwe plaat van The Waifs heeft nog veel meer moois te bieden. Voorganger Beautiful You viel al op door bijzonder mooie mannen- en vooral vrouwenstemmen, maar op de nieuwe plaat van The Waifs klinken ze nog mooier en zorgen met name de mooie vrouwenstemmen ervoor dat Ironbark meer dan eens doet denken aan de klassiekers van Fleetwood Mac. 

Omdat de songs op de nieuwe plaat van The Waifs ook nog eens van hoog niveau zijn maar ook genadeloos vermaken, is Ironbark de afgelopen weken een steeds graag gezienere gast in mijn cd speler geworden. 

In eerste instantie had ik nog wel wat moeite met de speelduur, maar deze heeft het The Waifs ook mogelijk gemaakt om te experimenteren met verschillende geluiden en ook een aantal net wat minder aanstekelijke en zich langzaam voortslepende songs vol bezwering toe te voegen aan de plaat. Het zijn deze songs die uiteindelijk stevig bijdragen aan de kwaliteit van Ironbark. 

De afgelopen 25 jaar heb ik het meeste van The Waifs gemist, maar sinds ik het uitstekende Ironbark koester, weet ik dat ik echt helemaal niets meer van deze band wil missen. The Waifs zijn jarig en hebben een prachtig cadeautje gemaakt voor de muziekliefhebber. Ga dat horen. Erwin Zijleman

Ironbark van The Waifs is in Nederland niet makkelijk verkrijgbaar, maar kan wel in uiteenlopende formaten worden aangeschaft via de website van het kwaliteitslabel van de band: https://store.compassrecords.com/products/ironbark.