De plaat haalde mijn jaarlijstje over 2015 en is nog steeds een zeer graag geziene gast op de platenspeler, zeker als de avonden donkerder en kouder worden.
Microcultures komt nu op de proppen met een reissue van Fête Foraine, dat oorspronkelijk in 1996 verscheen en het destijds vooral goed deed in Frankrijk.
Op Fête Foraine vond The Apartments voorman Peter Milton Walsh, die aan het eind van de jaren 70 ook nog even toetrad tot The Go-Betweens, bestaand werk van The Apartments opnieuw uit. De tracks op Fête Foraine zijn afkomstig van The Apartments klassiekers The Evening Visits (1985), Drift (1992) en A Life Full Of Farewells (1995) en zijn voor de gelegenheid ontdaan van alle opsmuk.
De tien songs op de plaat moeten het doen met de akoestische gitaar van Peter Milton Walsh, de piano van Chris Abrahams, de flügelhorn en trompet van Miroslav Bukovski en de good old tamboerijn van Helen Carter. De combinatie van deze drie instrumenten levert een opvallend sfeervol en stemmig geluid op.
Het is een geluid dat de bijzondere stem van Peter Milton Walsh, die in een aantal tracks gezelschap krijgt van de vrouwenstem van Carolyn Polley, naar nog grotere hoogten stuwt, waardoor Fête Foraine minstens net zoveel indruk maakt als No Song No Spell No Madrigal twee jaar geleden.
Deze plaat vergeleek ik destijds met de platen van onder andere American Music Club, Spain en Tindersticks, maar de naam van de Schotse band The Blue Nile bleef eind 2015 het meest hangen, terwijl de songs van The Apartments net zulke groeibriljanten bleken als vrijwel alle songs van The Go-Betweens.
Fête Foraine hoef ik niet meer te vergelijken met de muziek van anderen, want nadat ik twee jaar geleden The Apartments in de top 10 van mijn jaarlijstje zette, heb ik ook de rest van het oeuvre van deze bijzondere Australische band ontdekt. Fête Foraine klinkt daarom vooral als The Apartments en dat is een aanbeveling die nieuwsgierig zou moeten maken.
Microcultures heeft de 21 jaar oude plaat prachtig opgepoetst, waardoor de tien songs prachtig en glashelder uit de speakers komen. Het zijn songs die vooral in het hokje ‘chamber pop’ worden geduwd, maar persoonlijk vind ik de songs van The Apartments vooral tijdloos.
De stemmige klanken en de emotievolle vocalen van Peter Milton Walsh maken ook van Fête Foraine weer een plaat die het vooral goed doet op donkere en koude avonden, maar de songs van de Australiër zijn zo mooi en worden met zoveel gevoel vertolkt dat ze ook een mooie zomerdag moeiteloos zullen overleven.
The Apartments is buiten Frankrijk de cultstatus nooit ontstegen, maar alles dat ik tot dusver van de band heb gehoord is van hoog niveau, van zeer hoog niveau zelfs. Het gold voor de twee jaar geleden verschenen comeback plaat en het geldt nu voor het 21 jaar geleden als een tussendoortje uitgebrachte Fête Foraine. Prachtige plaat die ook in Nederland alle aandacht verdient. Erwin Zijleman
Fête Foraine van The Apartments is op vinyl (aanrader!), cd of digitaal verkrijgbaar via de bandcamp pagina van Microcultures, waar overigens nog veel meer moois te krijgen is: https://microcultures.bandcamp.com/album/f-te-foraine.