Dankzij het Nederlandse label Tiny Room Records is Dreameater, de tweede plaat van de Franse band, nu ook in Nederland ruim beschikbaar. Dat is maar goed ook, want Dreameater van Garciaphone is een pareltje.
Garciaphone is de band van de Franse muzikant Olivier Pérez. Pérez opereert vanuit de weinig opwindende Franse provinciestad Clermont-Ferrand, maar was het afgelopen decennium ook veel op reis, wat veel beelden en inspiratie opleverde.
Bij terugkeer maakte hij met medemuzikanten Zacharie Boissau, Matthieu Lopez, Christophe Adam en Julie Lopez bij hem thuis het bijzonder fraaie Dreameater, de opvolger van het een paar jaar geleden verschenen en helaas nauwelijks opgemerkte Constancia. Met Dreameater moet de Franse band veel meer aandacht gaan afdwingen, want de tweede van Garciaphone is een hele mooie en bijzondere plaat.
Garciaphone maakt op Dreameater muziek die me in eerste instantie vooral aan bands als Sparklehorse en Spain deed denken. Olivier Pérez heeft gekozen voor een smaakvolle maar betrekkelijk ingetogen en grotendeels organisch klinkende instrumentatie en voorziet deze vervolgens van heerlijk dromerige vocalen.
Ik vond de muziek van Garciaphone in eerste instantie vooral weemoedig klinken en kwam daarom naast Sparklehorse en Spain ook al snel uit bij Elliott Smith, die qua stem dicht bij Olivier Pérez zit. Naarmate ik Dreameater vaker hoorde verdween de melancholie echter wat naar de achtergrond en hoorde ik ook het melodieuze, sprookjesachtige en experimentele in de muziek van de Franse band.
Garciaphone flirt hier en daar met lome Westcoast pop, maar schuwt ook het meer elektronische experiment en een vleugje Grandaddy niet. Hiernaast hebben de songs van de band van Olivier Pérez iets Beatlesque, overigens zonder dat ik hier precies de vinger op kan leggen.
Garciaphone is op haar tweede plaat een meester in het maken van lome en stemmige muziek, maar het is ook muziek die steeds de fantasie weet te prikkelen met verassende wendingen en licht tegendraadse accenten. Het avontuur op Dreameater is meestal subtiel, maar hier en daar durft de Franse band ook wat nadrukkelijker voor het experiment te kiezen, wat spannende muziek oplevert.
Olivier Pérez had naar verluid nachten zonder dromen door alle ellende in de wereld, maar begon weer te dromen toen Dreameater was opgenomen. Ik kan me daar van alles bij voorstellen. Dreameater van Garciaphone is een plaat die uitnodigt tot luieren en wegdromen en zorgt voor beelden en dromen vol schoonheid, maar ook vol avontuur. Het is muziek die prachtig past bij vallende blaadjes en een knisperend haardvuur, maar Garciaphone maakt ook muziek vol zonnestralen en hoop. Het levert een betoverend mooie plaat op. Erwin Zijleman
Dreameater van Garciaphone is verkrijgbaar via de bandcamp pagina van Tiny Room Records: https://tinyroomrecords.bandcamp.com/album/dreameater.