“Sham 69 meets David Icke! The work of an artist in blinkered decline” was de conclusie van Uncut, waarop vreemd genoeg een recensie volgde die deed vermoeden dat de nieuwe plaat van de voormalige held van de muziekcritici helemaal niet zo slecht is.
Het al even gerenommeerde Mojo was ook al niet scheutig met waardering en kopte met “B+ for music, but a C- for attitude”.
De negatieve waardering van de nieuwe plaat van Steven Patrick Morrissey zal voor een belangrijk deel samenhangen met een aantal opmerkelijke en in een aantal gevallen zeer dubieuze uitspraken die de Brit het afgelopen jaar deed. Morrissey lijkt wat opgeschoven naar de rechterkant van het Britse politieke spectrum en dat komt hier en daar hard aan.
Persoonlijk was ik het lang niet altijd eens met de uitspraken die Morrissey aan de linkerkant van het politieke spectrum deed en dat geldt in nog veel sterkere mate voor een aantal dubieuze uitspraken die hij het afgelopen jaar deed. Is het voor mij reden om ook de muzikant Morrissey af te serveren? Nee!
Ik was drie jaar geleden niet zo heel positief over World Peace Is None Of Your Business, maar de inmiddels van de aardbodem verdwenen plaat bleek wel een groeiplaat. Ik was daarom heel nieuwsgierig naar Low In High School en die nieuwsgierigheid is beloond. Ik heb de nieuwe plaat ruim een week in huis en schaar het nieuwe werk van Morrissey inmiddels onder zijn betere platen. Misschien nog niet zo goed als Viva Hate, Your Arsenal, Vauxhall And I of You Are The Quarry, maar ook niet veel minder en wat mij betreft beter dan de rest.
In de openingstrack pakt de Brit direct uit met een verassend stevig aangezet en vol geluid, waarin naast gitaren ook nog blazers opduiken. Het klinkt in muzikaal opzicht net wat anders dan we van Morrissey gewend zijn, maar natuurlijk is er de uit duizenden herkenbare stem. Het is een stem die het afgelopen decennium wat aan slijtage onderhevig leek, maar op Low In High School zingt Morrissey echt geweldig.
Low In High School bevat meer tracks met een vol geluid vol invloeden uit de glamrock en scheurende gitaren (van de briljante metgezel Boz Boorer), maar naast de al genoemde blazers spelen ook elektronica en strijkers een belangrijke rol op de nieuwe plaat van Morrissey en is er ook ruimte voor meer ingetogen momenten.
Low In High School is een persoonlijke plaat die ook dit keer de politieke thema’s niet schuwt, maar Morrissey neemt je ook mee terug naar de schooldagen die hij als de hel op aarde heeft ervaren. De politieke standpunten van de Brit moeten we momenteel misschien met een flinke korrel zout nemen, maar zijn humor is Morrissey nog niet kwijt, waardoor ook Low In High School weer goed is voor menige glimlach.
Morrissey maakte het afgelopen decennium een aantal platen die ik als wat minder toegankelijk heb ervaren, maar op Low In High School domineren de melodieuze popsongs die zich heel makkelijk opdringen, wat mede de verdienste is van de fantastische productie van Joe Chiccarelli, die ook op de vorige plaat al mooi werk deed.
Het zijn popsongs vol flarden uit het roemruchte verleden van de Brit en het zijn popsongs die hier en daar grotesk en theatraal klinken, waardoor de muziek van Morrissey zo nu en dan dicht tegen die van Marc Almond aankruipt (zeker als de castagnetten van stal worden gehaald), wat voor mij zeker geen straf is.
De plaat opent met een serie songs die behoren tot het beste dat Morrissey gemaakt heeft, maar na de wat pompeuze maar ook hele mooie piano ballade In Your Lap zakt de plaat even wat in (wat gezien het groeivermogen van veel Morrissey platen nog best goed kan komen). Het slotakkoord Israel is gelukkig weer groots.
Morrissey verdient misschien een tik op de vingers voor een aantal van zijn recente uitspraken, maar in muzikaal opzicht verdient de Brit, die de afgelopen jaren leek uitgerangeerd als muzikant, alleen maar lof. Low In High School is een hele sterke plaat van de man die de Britse popmuziek zowel met zijn band The Smiths als met zijn soloplaten kleur heeft gegeven en dat gelukkig nog steeds op indrukwekkende wijze doet. Erwin Zijleman