Deze Shannon Lay zal een enkeling kennen van de garagepunk band Feels of van haar vorige twee platen, maar met haar derde plaat Living Water zet deze Shannon Lay een enorme stap voorwaarts.
In het persbericht bij de plaat wordt vooral het volstrekt tijdloze karakter van de muziek van Shannon Lay benoemd en geroemd. Dat is volkomen terecht.
Luister naar Living Water en je hoort een plaat die net zo makkelijk in de jaren 60 als in het heden kan zijn gemaakt. Shannon Lay maakt soms de pastoraal aandoende folk zoals singer-songwriters als Karen Dalton, Linda Perhacs en Judee Sill die ooit maakten, maar vindt ook aansluiting bij de folkies van deze tijd als Julie Byrne, Jessica Pratt en Kathryn Williams.
Wanneer de gitaren nog net wat moderner klinken zijn zelfs gekwelde singer-songwriters als Phoebe Bridgers en Julien Baker niet heel ver weg, maar over het algemeen kiest Shannon Lay toch voor de traditioneel aandoende folk vol echo’s uit het verleden, waaronder echo’s van grootheden als Joni Mitchell en Nick Drake.
Het is folk die meestal genoeg heeft aan een gitaar en een stem, maar producer Emmet Kelly (The Cairo Gang, Will Oldham) heeft het folky geluid van Shannon Lay ook incidenteel voorzien van wat mysterieus aandoende accenten en van bijzonder stemmige strijkers.
Living Water werd bij de producer thuis in Los Angeles opgenomen, wat een intiem en warm geluid heeft opgeleverd. Het is een geluid dat opvalt door ingetogen maar bijzonder mooi en ook opvallend veelkleurig gitaarspel en door de prachtig heldere stem van Shannon Fay, die beschikt over een stem die gemaakt lijkt voor de licht dromerige folk die domineert op Living Water.
Het is muziek die af en toe wat spanning nodig heeft en deze vervolgens ontleent aan de fraai gearrangeerde strijkers, aan de wat zweverige accenten die aan de muziek zijn toegevoegd of aan de net wat bezwerender klinkende zang van de singer-songwriter uit Los Angeles.
Het is knap hoe Shannon Lay samen met Emmet Kelly een uiterst sober geluid neerzet dat ook ruimtelijk en atmosferisch klinkt en het is minstens even knap hoe de Amerikaanse muzikante ondanks het beperkte instrumentarium variatie weet aan te brengen in haar muziek. Waar dit soort akoestische folk helaas vaak wat vlak klinkt, hebben Shannon Lay en de gelouterde producer met wie ze heeft samengewerkt de plaat bovendien voorzien van dynamiek en spanning.
Deze dynamiek en spanning worden gecreëerd met subtiele middelen. Een lichte stemverheffing of een net wat steviger aangeslagen akkoord zorgen in de songs van Shannon Lay voor een flinke stroomversnelling, waardoor de plaat makkelijk blijft boeien en groeien.
Shannon Lay zingt op Living Water vaak fluisterzacht, maar wat legt ze veel emotie en expressie in haar zang. Het zorgt ervoor dat de songs op de derde plaat van Shannon Lay zich genadeloos opdringen en al heel snel geen genoegen meer nemen met een rol op de achtergrond.
Living Water doet wat melancholisch aan, wat wordt versterkt door de wat somber klinkende strijkers. Het zorgt er voor dat de derde plaat van Shannon Lay het uitstekend doen in het huidige seizoen en het seizoen dat er aan komt en bijna smeekt om een open haard en een fles wijn. Laat al die donkere avonden maar komen; er ligt een mooie soundtrack klaar. Erwin Zijleman
Een digitale versie van Living Water van Shannon Lay is verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://shannonlay.bandcamp.com/album/living-water.