Is er leven na The Civil Wars? Het was een vraag die op basis van de eerste twee soloalbums van John Paul White nog niet heel overtuigend was te beantwoorden, maar het derde album van de Amerikaanse muzikant is een voltreffer. John Paul White laat zich beïnvloeden door traditionele countrymuziek uit de jaren 60 en 70 en door crooners uit dezelfde periode. Het levert een album met prima songs en geweldige muziek op, maar het is de prachtige stem van John Paul White die The Hurting Kind glans geeft. Er zijn veel meer albums met 60s en 70s retro, maar het album van John Paul White steekt er, met name door de zang, een flink stuk bovenuit.
De stemmen van de twee bleken zo mooi bij elkaar te kleuren dat niet samenwerken geen optie was. The Civil Wars waren geboren en zouden drie jaar later de wereld verbazen met het geweldige Barton Hollow. Het debuutalbum van The Civil Wars harkte een flink aantal prijzen binnen, waaronder een aantal Grammy’s en overtuigde een brede groep liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek.
Ook het titelloze tweede album van het duo, dat in 2013 verscheen, kon rekenen op goede recensies en goede verkoopcijfers, maar waar het met de muzikale chemie tussen Joy Williams en John Paul White nog wel goed zat, konden de twee op persoonlijk vlak niet langer door één deur, waardoor helaas het doek viel voor het duo.
De soloplaat die John Paul White in 2008 in eigen beheer had uitgebracht, The Long Goodbye, kreeg vlak na het uit elkaar vallen The Civil Wars een nieuwe kans en werd in 2016 gevolgd door Beulah. Het waren allebei hele behoorlijke albums, maar het kon wat mij betreft toch niet tippen aan de albums van The Civil Wars, waarop John Paul White en Joy Williams elkaar naar grote hoogten wisten te stuwen.
Soloalbum nummer drie, het deze week verschenen The Hurting Kind, is wat mij betreft een stuk beter. John Paul White nam zijn nieuwe album deels op in zijn thuisstudio in Florence, Alabama, maar kon ook gebruik maken van de roemruchte FAME Studios in Muscle Shoals, Alabama.
John Paul White maakte al eerder geen geheim van zijn liefde voor traditionele countrymuziek uit de jaren 60 en 70 en luisterde voor het opnemen van zijn nieuwe album intensief naar het werk van onder Jim Reeves, maar zocht zijn inspiratie ook buiten de country, onder andere door te luisteren naar songs van Roy Orbison.
Het levert een geïnspireerd klinkend album op. John Paul White haalde een aantal prima muzikanten naar de studio en deed bovendien een beroep op een aantal achtergrondzangeressen. De bijdragen van Erin Rae, Lee Ann Womack en The Secret Sisters treden niet zo op de voorgrond als de vocalen van Joy Williams, maar ondersteunen de stem van John Paul White op fraaie wijze. Hetzelfde geldt voor de warme klanken, die deels uit vervlogen tijden lijken te komen, maar ook als gloedvol en tijdloos kunnen worden omschreven.
The Hurting Kind staat vol met songs die ook een aantal decennia geleden gemaakt hadden kunnen worden, maar oubollig klinkt het geen moment. De songs zijn goed, de instrumentatie is prachtig, de arrangementen zijn mooi en de vrouwenstemmen kleuren ook dit keer prachtig bij de stem van John Paul White, maar de stem van de singer-songwriter uit Alabama is met afstand het sterkste wapen op The Hurting Kind.
John Paul White zingt zoals Roy Orbison dat kon in zijn beste dagen en voorziet alle songs op het album van veel gevoel en emotie. Hij is hierbij niet vies van zoete klanken, maar blijft in alle tracks aan de goede kant van de streep. Natuurlijk zijn er momenteel veel meer muzikanten die zich laten inspireren door countrymuziek uit het verleden en door crooners als Roy Orbison, maar John Paul White overtuigt me net wat meer en laat voor het eerst horen dat er leven is na The Civil Wars. Erwin Zijleman
De muziek van John Paul White is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://johnpaulwhite.bandcamp.com.