06 november 2019

Miranda Lambert - Wildcard

Na haar melancholische vorige album komt Miranda Lambert nu op de proppen met een zonniger album vol uitstekende songs met een vleugje pop
Ik heb Miranda Lambert al een aantal albums hoog zitten en was zeer onder de indruk van het drie jaar geleden verschenen breakup album The Weight Of These Wings. Wildcard is een stuk opgewekter, maar ook wat minder consistent. Het album schiet meerdere kanten op en laat goed horen in welke hoeken van de rootsmuziek Miranda Lambert uit de voeten kan. Dat varieert van pure roots tot pop met een randje roots. Het maakt misschien minder snel indruk dan het zo ontroerende vorige album, maar iedere keer als je er naar luister valt er meer op zijn plek.


Bij eerste beluistering van Wildcard van Miranda Lambert was het toch wel even schrikken. Het nieuwe album van de Amerikaanse countryzangeres opent wel erg aanstekelijk en lijkt de country volledig te hebben verruild voor de pop. Na enige gewenning valt dat wel mee en wanneer je verder luistert wordt gelukkig snel duidelijk dat angst voor pure pop onterecht is.

Invloeden uit de pop hebben absoluut aan terrein gewonnen op het nieuwe album van Miranda Lambert, die in de Verenigde Staten een ster is, maar ze is haar roots toch een stuk trouwer gebleven dan bijvoorbeeld Taylor Swift, die de country in één keer bij het grofvuil zette een paar jaar geleden. 

Dat Miranda Lambert wat opschuift richting countrypop is overigens geen verrassing. De in Texas geboren singer-songwriter dook ooit, samen met de inmiddels wat uit beeld geraakte Gretchen Wilson, op als countryzangeres met een rauw randje. Dat rauwe randje is ze langzaam maar zeker wat kwijtgeraakt, maar ik vond de zes albums die tot dusver van Miranda Lambert verschenen zeer de moeite waard. 

Het deze week verschenen Wildcard heeft me minder makkelijk overtuigd dan zijn voorgangers, maar hoe vaker ik naar het album luister, hoe meer moois ik hoor. Wildcard bevat maar liefst 14 songs en heeft hier bijna 50 minuten voor nodig. Allmusic.com vergelijkt het album met een jukebox waarin 14 prima songs zijn gestopt. Ik kan me hier wel in vinden. 

Het vorige album van Miranda Lambert, het in 2016 verschenen The Weight Of These Wings, was vergeleken met Wildcard een zeer consistent album. In de 24 songs op het ruim anderhalf uur durende album verwerkte Miranda Lambert haar scheiding van countryster Blake Shelton en overheerste de melancholie. Op The Weight Of These Wings schoof Miranda Lambert wat dichter tegen de traditionele Amerikaanse rootsmuziek aan en dat beviel me wel. 

Miranda Lambert heeft inmiddels een nieuwe liefde gevonden en vond bovendien haar thuis op het platteland van Tennessee, niet ver van Nashville. Op Wildcard is er daarom ruimte voor zonnestralen en direct ook voor wat meer invloeden uit de pop. Laat je echter niet op het verkeerde been zetten door de incidentele flirt met radiovriendelijke pop. Wildcard is over het algemeen genomen absoluut een rootsalbum en het is een rootsalbum dat alle kanten van Miranda Lambert laat zien. 

Van aanstekelijke countrypop tot de rootsmuziek uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Van popsongs vol zonnestralen tot songs waarin de donkere wolken het toch weer even winnen en Miranda Lambert ouderwets van leer trekt. Van uptempo songs die je doen opveren tot meer ingetogen songs die aanzetten tot wegdromen of juist bezinning. Iedere song klinkt weer net wat anders, wat de jukebox analogie van Allmusic.com bruikbaar maakt, maar het zijn wel allemaal singles van Miranda Lambert die in het apparaat zijn gestopt en het zijn stuk voor stuk prima singles. 

The Weight Of These Wings was drie jaar geleden een album dat je het verdriet van Miranda Lambert in sleurde. Dit keer maakt de Amerikaanse singer-songwriter er een feestje van en het is een feestje waarop je je steeds meer thuis voelt. Erwin Zijleman