Allison Moorer was vlakbij toen haar vader eerst haar moeder doodschoot en hierna het pistool op zichzelf richtte. Het heeft de Amerikaanse singer-songwriter voor het leven getekend, maar in haar autobiografie (en het bijbehorende album) probeert ze alles een plek te geven en als het even kan te begrijpen. Blood is een boek vol verschrikkelijke verhalen, maar het is ook een boek vol worstelingen en de wens om dingen die niet te begrijpen zijn toch te begrijpen. Prachtig en met verrassend veel nuance beschreven door het kind dat op haar veertiende in een paar minuten tijd wees werd. Een prachtige aanvulling op het gelijknamige album.
Blood – A Memoir richt zich vrijwel volledig op de jeugd van Allison Moorer. Allison en haar oudere zus Shelby (Lynne) groeiden op in het diepe zuiden van de Verenigde Staten. In Alabama had het gezin het niet breed, maar net zoals zoveel gezinnen op het Amerikaanse platteland, kon het gezin Moorer zich net redden door deels zelfvoorzienend te zijn.
Armoede was vervelend, maar zeker niet het enige dat de jeugd van Allison Moorer tot een zware jeugd maakte. Haar vader had, zeker wanneer hij naar de fles had gegrepen, losse handjes en met name Shelby en Allison’s moeder waren hier vaak het slachtoffer van.
De jeugd van Allison Moorer was echter niet alleen ongelukkig. Haar ouders maakten graag muziek en sleepten Allison en Shelby hier in mee. Het was de droom van Allison’s vader om als muzikant zijn brood te verdienen, maar het kwam er nooit van.
Rond de veertiende verjaardag van Allison Moorer leek het de goede kant op te gaan. Haar moeder en vader gingen uit elkaar en een jeugd zonder angst voor geweld lonkte. Het mocht helaas niet zo zijn. Op een ochtend hoorde Allison Moorer geruzie tussen haar moeder en haar vader, die in alle vroegte langs wat gekomen. De ruzie werd gevolgd door schoten die een einde maakten aan het leven van Allison’s moeder, waarna haar vader een einde maakte aan zijn leven. Allison en Shelby waren van de ene op de andere dag wees.
Het is een gebeurtenis die uiteraard diepe indruk heeft gemaakt op Allison Moorer, maar pas met dit boek probeert ze het een plek te geven. Allison Moorer vertelt in Blood het verhaal van haar jeugd en voegt er anekdotes en andere korte verhalen aan toe. Het verhaal leest makkelijk, maar grijpt je ook bij de strot. De persoonlijke anekdotes geven vervolgens nog wat meer lading aan het trieste verhaal.
Allison Moorer vertelt in Blood niet alleen het verhaal van haar jeugd, maar probeert haar vader ook te begrijpen of zelfs te vergeven. Dat dit niet makkelijk is zal duidelijk zijn, maar Blood beschrijft op fraaie wijze de worstelingen van Allison Moorer, die haar jeugd ook nog even doortrekt naar haar eigen liefdesrelaties, de relatie met haar zus en haar eigen rol als moeder.
Het levert een prachtig boek op, dat niet gaat over de carrière van Allison Moorer maar focust op haar eerste 14 levensjaren en het effect van deze jaren op alles dat volgde. Het is ontroerend hoe Allison Moorer bewijs probeert te vinden voor de gedachte dat de dood van haar moeder misschien wel een ongeluk was en het is nog ontroerender hoe ze op zoek gaat naar de beperkte liefde die ze van haar vader kreeg, om uiteindelijk toch te concluderen dat hij haar jeugd verwoest heeft en haar voor het leven heeft getekend.
Blood is een prachtig boek en het is bovendien een boek dat het gelijknamige album voorziet van nog wat meer diepte. Een diepe buiging voor Allison Moorer is op zijn plaats. Erwin Zijleman