Ook in Engeland wordt uitstekende Amerikaans klinkende rootsmuziek gemaakt, bijvoorbeeld door het Britse tweetal Hope In High Water, dat op haar tweede album imponeert
Hope In High Water is een duo uit het Britse Milton Keynes dat met Bonfire & Pine een prachtig rootsalbum heeft gemaakt. Het Britse tweetal maakt vooral in vocaal opzicht indruk met krachtige stemmen die ook nog eens prachtig bij elkaar kleuren, maar ook de sobere instrumentatie is wonderschoon en verrassend trefzeker. Buiten een enkel uitstapje richting Britse folk, klinkt het album van Hope In High Water verrassend Amerikaans, maar binnen het genre kunnen de twee Britse muzikanten met de besten mee. In Nederland kreeg dit album niet veel aandacht, maar dat moet maar snel gaan veranderen.
De flinke stapel rootsplaten die ik ontvang komen voor het belangrijkste deel uit de Verenigde Staten, maar af en toe duikt er een Europees album op. Bij beluistering van Bonfire & Pine van Hope In High Water twijfelde ik geen moment aan de afkomst. Het album klinkt immers zo Amerikaans als een Amerikaans rootsalbum kan klinken.
Groot was dan ook mijn verbazing toen ik las dat Hope In High Water een duo uit het Britse Milton Keynes is. Carly en Josh (achternamen onbekend) beschrijven hun muziek als “Mountain Music from the Flatlands of Milton Keynes” en het is muziek die me zeer goed bevalt.
Op het tweede album van het duo speelt Josh gitaar en Carly banjo en bas, waarna het wat sobere geluid van het tweetal incidenteel wat meer wordt ingekleurd door viool, drums en percussie. De instrumentatie op Bonfire & Pine is betrekkelijk sober, maar kaal klinkt het geen moment. Het is de verdienste van de uitstekende zang op het album.
Carly en Josh nemen afwisselend het voortouw, maar hebben ook stemmen die prachtig bij elkaar kleuren. Het zijn stemmen die vol passie uit de speakers komen. Carly en Josh zingen op het tweede album van hun band alsof hun leven er van af hangt, wat Bonfire & Pine voorziet van heel veel kracht en urgentie.
Ondanks het betrekkelijk sobere instrumentarium is het tweede album van Hope In High Water een verrassend veelzijdig album. Het Britse duo haalt haar inspiratie zoals gezegd vooral uit de Amerikaanse rootsmuziek en het bestrijkt hierbinnen een breed palet. De twee muzikanten uit Milton Keynes lijken een voorkeur te hebben voor de wat traditionele Amerikaanse rootsmuziek, maar schuwen ook uitstapjes richting country, blues en soul niet.
Zeker wanneer de muziek van het Britse tweetal zich langzaam voortsleept heeft de muziek op Bonfire & Pine een bezwerend karakter, maar Hope In High Water is ook goed voor tijdloze Amerikaanse rootsmuziek die het oor genadeloos streelt.
Heel af en toe verraden Carly en Josh hun afkomst en komen ze met een passage die terugkeert naar de traditionele Britse folk op de proppen. Amerikaanse rootsmuziek domineert echter op het album en Carly en Josh kunnen uitstekend uit de voeten binnen het genre.
De instrumentatie op Bonfire & Pine is spaarzaam maar trefzeker en valt iedere keer weer op door mooie accenten. De songs van het tweetal klinken afwisselend tijdloos en traditioneel en steeds is er weer de prachtige zang van Carly of Josh en zijn er de prachtige harmonieën van de twee Britse muzikanten. Het wordt allemaal met veel gevoel gebracht door twee muzikanten die volgens hun bio wortels hebben in de punk en hardcore, maar bij deze genres blijven ze ver uit de buurt.
Ik was bij eerste beluistering nog bang dat het vocale vuurwerk op het album snel zou gaan vermoeien, maar dat is zeker niet het geval. Carly en Josh hebben als Hope In High Water een geïnspireerd klinkend rootsalbum afgeleverd. Het is een album dat de rijke tradities van de Amerikaanse rootsmuziek eert, maar het Britse tweetal zoekt de grenzen op met avontuurlijke uitstapjes en verplettert meer dan eens met zang om van te watertanden. De meeste Amerikaanse rootsmuziek kwam het afgelopen jaar uiteraard uit de Verenigde Staten, maar dit Britse tweetal kan er ook wat van. Erwin Zijleman