Nadat ik alle informatie over het nieuwe album van Faten Kanaan had gelezen, ging ik er van uit dat A Mythology Of Circles geen album voor mij zou zijn. De muziek op het nieuwe album van de muzikante uit Brooklyn vertelt echter een heel ander verhaal. Direct vanaf de eerste noten was ik geïntrigeerd door de bijzondere muziek op het album en hoe vaker ik er naar luister hoe meer ik er in hoor. Faten Kanaan past in hokjes als avant-garde, elektronica, neoklassiek en minimal music, maar ze maakt ook beeldende muziek die niet zou misstaan bij een film. De beelden mag je er vooralsnog zelf bij bedenken en het zijn fascinerende en wonderschone beelden. Wat een bijzonder album.
Faten Kanaan is een muzikante uit Brooklyn, New York, die vooral in hokjes als elektronica, neoklassiek en avant-garde wordt geduwd en dat zijn niet mijn favoriete hokjes. Ook de informatie op de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante maakten mij niet onmiddellijk nieuwsgierig naar haar muziek.
Volgens deze bandcamp pagina benadert Faten Kanaan het maken van muziek als volgt: “Faten builds songs by live-looping them into a narrative, without the use of samplers, sequencers, or arpeggiators. In symbiosis with technology is an appreciation for the vulnerability of human limitations and for subtle gestures. Inspired by cinematic forms and mythological arcs, she focuses on bringing an earthy, visceral touch to electronic music”.
Bij eerste beluistering herkende ik zowel de gekozen hokjes als de muzikale benadering van Faten Kanaan, maar waar ik had verwacht dat het niets voor mij zou zijn, ben ik inmiddels al een tijdje behoorlijk in de ban van A Mythology Of Circles, het vierde album van de muzikante uit Brooklyn.
Het is een album dat past in de hierboven genoemde hokjes, maar als ik zelf zou mogen kiezen, zou ik ook zeker de hokjes minimal music en filmmuziek overwegen. A Mythology Of Circles is misschien niet bedoeld voor een concrete film, maar het zou niet misstaan als soundtrack bij een film of documentaire. De muziek van Faten Kanaan is immers zeer beeldend, roep emotie op en slaagt er in om een steeds wat andere sfeer te creëren. Ook invloeden uit de minimal music zijn hoorbaar, al is het maar omdat Faten Kanaan veel werkt met repeterende elementen en bovendien kiest voor veel leegte in haar muziek.
Mijn eerste associatie bij beluistering van A Mythology Of Circles was de filmmuziek van Ryuichi Sakamoto, gevolgd door de muziek van onder andere Philip Glass, Michael Nyman en Steve Reich, maar ook de muziek van bijvoorbeeld Julianna Barwick draagt relevant vergelijkingsmateriaal aan.
De muziek van Faten Kanaan doet soms neoklassiek aan, maar wordt ook met enige regelmaat volledig gedomineerd door elektronica. Faten Kanaan maakt het je op Mythology Of Circles nooit echt makkelijk, wat het opplakken van het etiket avant-garde rechtvaardigt, maar ik vind het zeker geen ontoegankelijk album.
Laat Mythology Of Circles uit de speakers, of beter nog door de koptelefoon, komen en de fantasie wordt eindeloos geprikkeld. De muziek van Faten Kanaan inspireert tot het bedenken van veelkleurige beelden, die vaak donker en dreigend zullen zijn, al heeft Mythology Of Circles ook momenten waarop de schoonheid regeert. Door alle repeterende elementen heeft het nieuwe album van Faten Kanaan en bezwerende of zelfs hypnotiserende uitwerking, wat de kracht van het album nog wat verder vergroot.
Bij beluistering van Mythology Of Circles wil je alle geheimen van de muziek van Faten Kanaan ontrafelen, al voldoet het album ook verrassend goed als moment van rust in deze hectische tijden. Faten Kanaan houdt je ruim veertig minuten op het puntje van je stoel met muziek vol experiment, maar ook met wonderschone klanken die je bij iedere keer horen nog wat meer betoveren. Op voorhand leek het me niet mijn muziek, maar wat is dit een mooi, bijzonder en intrigerend album. Erwin Zijleman
De muziek van Faten Kanaan is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://fatenkanaan.bandcamp.com/album/a-mythology-of-circles.
