Marika Hackman ontwikkelde de afgelopen jaren een herkenbaar geluid dat soms ingetogen en folky klonk, maar soms ook uitbundig en poppy. Dat eigen geluid hoor je ook weer op Covers, waarop de Britse muzikante songs van anderen vertolkt en hier haar eigen songs van maakt. De selectie van de songs is zeer smaakvol, de instrumentatie met wederom een hoofdrol voor elektronica is fraai en ook dit keer maakt Marika Hackman indruk met haar mooie stem en haar eigenzinnige vertolkingen van de songs van anderen. Als echt lockdown album klinkt het wat minder opgewekt dan haar vorige album, maar dat maakt Covers alleen maar geschikter voor de winteravonden die er aan komen.
Marika Hackman debuteerde ruim zeven jaar geleden met Free Covers. De EP gevuld met uitsluitend songs van anderen, waaronder Nirvana’s Lithium als meest opvallende track, liet een veelbelovende folkie horen die zich geen beperkingen op wilde laten leggen. Dat veranderde niet toen de Britse muzikante in 2015 debuteerde met het uitstekende We Slept At Last.
De naam van Marika Hackman werd destijds in één adem genoemd met die van Laura Marling, met wie Marika Hackman in de voorgaande jaren uitgebreid had getourd. De vergelijking met Laura Marling was deels terecht, maar bij beluistering van We Slept At Last moest je toch ook concluderen dat Marika Hackman een stuk nadrukkelijker buiten de lijntjes van de folk kleurde dan haar landgenote, onder andere door stevig gebruik te maken van elektronica.
Na We Slept At Last volgde het in 2017 verschenen I’m Your Man, dat een stuk uitbundiger klonk en hier en daar stevig flirtte met pop en rock. Het is een lijn die werd doorgetrokken op het vorig jaar verschenen en wederom uitstekende Any Human Friend, dat Marika Hackman nadrukkelijk op de kaart zette als groot talent.
Na een drietal albums en een aantal EP’s is Marika Hackman toe aan een tussendoortje en dat verscheen deze week. Net als op haar eerste EP is het deze week verschenen Covers volledig gevuld met songs van anderen. De cirkel is hiermee rond voor Marika Hackman, maar wanneer je de EP uit 2013 en het album uit 2020 met elkaar vergelijkt hoor je ook dat de Britse muzikante enorm is gegroeid.
Covers werd gemaakt tijdens de Britse lockdown en dat hoor je. Vergeleken met de vorige albums klinkt Covers een stuk minder uitbundig. Marika Hackman kiest dit keer voor een meer ingetogen geluid, maar het is wel een buitengewoon smaakvol geluid, waarin organische en elektronische klanken fraai samenvloeien. Het herinnert meer dan eens aan het geluid op We Slept At Last.
Marika Hackman liet met haar allereerste EP al zien dat ze een uitstekende en ook lekker eigenzinnige muzieksmaak heeft. Ook Covers bevat een opvallende selectie songs van anderen, waarbij Marika Hackman gelukkig niet kiest voor de gebaande paden. Met Songs van onder andere Radiohead, Air, Grimes, Sharon Van Etten, Elliott Smith en Beyoncé pikt Marika Hackman er wat grotere namen uit, maar met songs van onder andere The Shins, MUNA, Edith Frost en Alvvays komen ook songs van net wat minder muzikanten aan bod.
Vergeleken met het vorige album van de Britse muzikante klinkt Covers wat somberder en donkerder, wat uitstekend past bij het seizoen en bij de bijzondere tijd waarin we leven. Hier en daar duikt de folkie Marika Hackman weer op, maar ook op Covers is elektronica een trouwe metgezel van de Britse muzikante.
Marika Hackman blijft de ene keer wat dichter bij de originele versie dan de andere keer, maar in de meeste gevallen weet ze er toch Marika Hackman songs van te maken, wat altijd knap is. Tussendoortje of niet, Covers is het vierde Marika Hackman album op rij dat me uitstekend bevalt. De Britse muzikante opereert in een overvol genre, maar slaagt er toch keer op keer in om zich te onderscheiden, al is het maar met haar mooie stem. Dat doet Marika Hackman ook weer met Covers, dat hier de komende weken vaak op de platenspeler te vinden zal zijn. Erwin Zijleman
De muziek van Marika Hackman is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://marikahackman.bandcamp.com/album/covers.