Spanje heeft geen grote reputatie als muziekland, zeker niet wanneer het gaat om rockmuziek, maar de laatste tijd komt er veel moois uit het land. Na Melenas en Hinds is het nu Mourn dat met een geweldig album op de proppen komt. De voor driekwart uit vrouwen bestaande band gaat er lekker stevig tegenaan met muziek die wel wat aan die van Sleater-Kinney in betere jaren doet denken. De rauwe gitaarsongs van de band geven direct energie, maar als je wat beter luistert hoor je ook dat deze band kan spelen en bovendien oor heeft voor songs die je niet alleen omver blazen, maar die ook intrigeren. Heerlijk album van deze band uit Barcelona.
Ik heb het een paar keer eerder geprobeerd met de muziek van de Spaanse band Mourn, maar de vorige drie albums van de band uit Barcelona verdwenen na een veelbelovende start uiteindelijk toch weer op de stapel. Met het deze week verschenen Self Worth was het echter direct raak.
Spanje heeft de afgelopen jaren een aardige reputatie opgebouwd wanneer het gaat om vrouwenbands. Mourn voldoet niet helemaal aan de definitie van dat begrip, want het viertal uit Barcelona heeft ook een man in de gelederen, al mag die niet met zijn foto op de cover. Driekwart van de band is echter sowieso vrouw, wat de vergelijking met bands als Hinds uit Madrid en Melenas uit Pamplona rechtvaardigt.
Net als de twee genoemde bands maakt Mourn muziek die lekker recht voor zijn raap is, maar in muzikaal opzicht tappen alle drie de bands uit een ander vaatje. Bij beluistering van Self Worth van Mourn kwam bij mij direct één naam opzetten en dat is die van Sleater-Kinney. Het Amerikaanse drietal verraste het afgelopen jaar met een ware metamorfose, zowel wat betreft uitstraling als wat betreft muziek, maar persoonlijk hoor ik toch liever het rauwere werk van Sleater-Kinney. Voor dit werk ben je bij Mourn gelukkig nog altijd aan het juiste adres.
Self Worth is een album waarvoor ik lang niet altijd in de stemming ben, maar zo op zijn tijd is de muziek van Mourn een portie ruwe energie die nauwelijks te weerstaan is. Self Worth is een album zonder al teveel poespas, maar ondertussen klopt vrijwel alles op het nieuwe album van de Spaanse band.
Het gitaarwerk is dik in orde en hetzelfde geldt voor de zang op het album. Mourn verstaat verder de kunst van het schrijven van uitstekende songs en heeft ook een kundig producer, die het album heeft voorzien van een ruw maar ook helder geluid. Ook de nieuwe drummer van de band is een aanwinst, want de energievolle songs van de drie vrouwen van de band worden op knappe wijze aan elkaar geslagen.
De muziek op Self Worth lijkt op van alles en nog wat en lijkt met enige regelmaat te citeren uit de archieven van de riot grrl beweging uit de jaren 90, maar uiteindelijk hoor ik vooral veel van het rauwere werk van Sleater-Kinney en dat klinkt fantastisch. Self Worth is misschien een album zonder veel opsmuk en het is bovendien een album waarop de zangeres van de band het af en toe heerlijk uitschreeuwt, maar Mourn is een band die zeker niet onderschat moet worden.
De Spaanse band schrijft bovengemiddeld goede songs en ook op de uitvoering valt niets aan te merken. Ik omarmde Self Worth in eerste instantie zelf vooral als een album om even stoom mee af te blazen in deze rare tijden, maar hoe vaker ik naar het nieuwe album van Mourn luister, hoe beter het wordt. Met name het gitaarwerk is niet alleen recht voor zijn raap maar ook verrassend veelkleurig, maar ook de zang, de songs en de fraaie productie van het album springen steeds nadrukkelijker in het oor.
Er zijn heel wat jaren geweest waarin Spanje niet goed was voor drie geweldige rockalbums, maar na Melenas en Hinds heeft ook Mourn er een afgeleverd die de internationale concurrentie makkelijk aan kan en die absoluut een waardig alternatief vormt voor het wat uit koers geraakte Sleater-Kinney. Erwin Zijleman
Self Worth van Mourn is verkrijgbaar via de Mania webshop:
De muziek van Mourn is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://mournct.bandcamp.com/album/self-worth.