Smokescreens komt uit Los Angeles en daar schijnt de zon net wat vaker dan hier. Het is goed te horen op A Strange Dream, waarop de Amerikaanse band driftig strooit met jengelende gitaren, onweerstaanbare melodieën en geweldige refreinen. Laat dit album uit de speakers komen en de zonnestralen vliegen je om de oren. Smokescreens staat garant voor volstrekt tijdloze popliedjes die als een omvallende platenkast over je uit worden gestort. Heerlijk gitaarwerk, lome zang en Californische koortjes komen samen in songs waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Het is muziek die in de herfst en winter nauwelijks wordt gemaakt, maar ach wat is het lekker.
Het zijn momenteel sombere tijden. Buiten heeft de herfst het definitief gewonnen van de zomer, het nieuws is vooral grimmig en verder komen we maar niet van het coronavirus af, waardoor we weer in een steeds strengere lockdown terecht komen. Het vraagt om albums vol stemmige klanken en melancholie, waarmee je je heerlijk kunt opsluiten en die albums zijn er momenteel in overvloed.
Het zijn er zelfs zoveel dat ik stiekem begon te verlangen naar muziek vol zonnestralen. Die muziek komt uit Los Angeles, waar de zon nu eenmaal altijd schijnt. Smokescreens is een band uit Los Angeles, maar het zou ook zomaar een band uit Australië of Nieuw-Zeeland kunnen zijn. De band laat op A Strange Dream immers horen dat het de albums van The Go-Betweens van noot tot noot kent en ook de releases op het Nieuw-Zeelandse Flying Nun Records zijn voor Smokescreens gesneden koek.
A Strange Dream is het tweede album van de Amerikaanse band, maar het eerste dat hier uit de speakers komt. Het album opent direct met heerlijk jengelende gitaren, lome zang en honingzoete melodieën. Het roept associaties op met de beste jangle pop, met The Go-Betweens en een Nieuw-Zeelandse band als The Clean (waarover later meer) en zo kan ik nog wel even doorgaan, want ook Britse bands als The La’s en The Smiths hebben sporen nagelaten op A Strange Dream en ik kan de lijst nog eindeloos aanvullen. Verder verloochent Smokescreens haar afkomst niet met een subtiel vleugje Westcoast psychedelica en Westcoast pop.
Met name het gitaarwerk op het album spreekt zeer tot de verbeelding, al is het maar omdat het gitaarwerk is dat vol zit met zonnestralen. Laat A Strange Dream uit de speakers komen en de wereld ziet er anders uit. De herfst maakt weer even plaats voor de lente, het coronavirus blijkt een boze droom en de nieuwsapp strooit opeens driftig met goed nieuws.
De zonnestralen komen niet alleen uit het gitaarwerk, want ook de dromerige zang en de bijzonder lekker klinkende koortjes op het album zijn ver verwijderd van de muzikale herfstdepressies die de laatste weken zo vaak opduiken. Hiernaast heeft Smokescreens een heel goed gevoel voor popliedjes die je onmiddellijk vrolijk maken.
Het zijn tijdloze popliedjes die zich hebben laten inspireren door een veelheid aan invloeden, maar het zijn ook popliedjes die je onmiddellijk wilt omarmen en vervolgens voorgoed wilt koesteren. De ene keer honingzoet en vol invloeden uit vervlogen tijden, de volgende keer net wat gruiziger en eigentijdser.
Het komt allemaal bijzonder lekker uit de speakers en is knap geproduceerd door ene David Kilgour, die we ook kennen als voorman van de hierboven genoemde Nieuw-Zeelandse band The Clean. Het is tussen al die stemmige herfstplaten van het moment een wat vreemde eend in de bijt, maar ach wat klinkt het allemaal lekker. Acht songs in 23 minuten. Dat is kort, maar het is op een of andere manier ook genoeg. En als het niet genoeg is zet je deze portie zonnestralen gewoon nog eens op. Erwin Zijleman
De muziek van Smokescreens is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://smokescreensla.bandcamp.com/album/a-strange-dream.
