There Used To Be Horses Here van Amy Speace With The Orphan Brigade sneeuwde eerder dit jaar bij mij wat onder door het enorme aanbod en dat is zonde. Doodzonde zelfs. Het nieuwe album van de Amerikaanse muzikante is immers in vocaal opzicht een van de beste rootsalbums van het afgelopen jaar en ook in muzikaal opzicht is er heel veel moois te horen op het album. Amy Speace schreef tijdens een emotionele rollercoaster een aantal zeer intieme songs en ze vertolkt ze op prachtige wijze. The Orphan Brigade kleurde deze songs vol emotie vervolgens prachtig in, met haar en daar wat strijkers voor extra melancholie. Het levert een weergaloos rootsalbum op.
Het aantal nieuwe releases binnen de Amerikaanse rootsmuziek was ook het afgelopen jaar weer enorm groot. Zo nu en dan zelfs zo groot dat het niet te voorkomen was dat ik geweldige albums moest laten liggen. Dat kan ik voor de meeste albums nog wel verdedigen, maar het lukt me niet voor There Used To Be Horses Here van Amy Speace With The Orphan Brigade.
Het is overigens niet de eerste keer dat ik een album van de muzikante uit Nashville, Tennessee, ten onrechte liet liggen. Het overkwam me eerder met het prachtige Me And The Ghost Of Charlemagne uit 2019. How To Sleep In A Stormy Boat uit 2012 en That Kind Of Girl uit 2015 pikte ik overigens wel op.
Met There Used To Be Horses Here leverde Amy Speace eerder dit jaar haar achtste album af, maar het is de eerste waarop ook de naam van The Orphan Brigade op de cover prijkt. De eerste zaadjes voor de samenwerking met de band uit Nashville werden gepland in 2019 toen The Orphan Brigade lid Neilson Hubbard het vorige album van Amy Speace produceerde. De band die verder bestaat uit Ben Glover en Joshua Britt, kleurt het nieuwe album van Amy Speace prachtig in en tekent onder andere voor prachtig snarenwerk.
Het geluid van de Amerikaanse muzikante wordt verder hier en daar verder ingekleurd met flink wat strijkers. Deze strijkers kunnen hier en daar stevig aanzwellen, maar There Used To Be Horses Here is over het algemeen genomen voorzien van een stemmig en betrekkelijk ingetogen rootsgeluid.
Het is een geluid dat alle ruimte biedt aan de stem van Amy Speace en dat is een stem die alle ruimte verdient. De Amerikaanse muzikante is voorzien van een krachtig stemgeluid dat hier en daar flink kan uithalen, maar Amy Speace vertolkt haar teksten ook vol gevoel en kan ook prachtig ingetogen zingen met een stem die behoort tot de mooiste stemmen in het genre.
De songs op There Used To Be Horses Here werden geschreven in de periode tussen het overlijden van haar vader en de eerste verjaardag van haar zoon, die ze pas op late leeftijd kreeg. Het zorgt voor emotionele pieken en dalen op een album vol emotie. Die emotie knalt hier en daar uit de speakers, want wat beschikt Amy Speace ook over een emotievolle en doorleefde stem.
Zeker wanneer de emoties oplopen is er een voorname rol voor de strijkers op het album, maar ook de meer ingetogen klanken van The Orphan Brigade kleuren prachtig bij de emotionele songs op het album. Het zijn songs die laten horen dat Amy Speace binnen de Amerikaanse rootsmuziek op een breed terrein uit de voeten kan. Invloeden uit de folk en de country domineren op het album, maar ook voor een heuse gospeltrack draait Amy Speace haar hand niet om.
Op There Used To Be Horses Here wordt met heel veel precisie gemusiceerd, maar desondanks stond het album in vier dagen op de band. Ik heb het afgelopen jaar heel veel rootsalbums besproken, maar het There Used To Be Horses Here kan absoluut met de beste albums mee, waardoor ik de lezers van deze BLOG die aangaven dat dit hun favoriete album van 2021 was volledig begrijp.
Zonde dus dat ik het album niet in 2021 heb besproken, al is het een prachtig album om nog eens mee terug te kijken op een wat mij betreft bijzonder en ook heel mooi muziekjaar. En ik beloof nu alvast dat ik bij het volgende album van Amy Speace wel direct bij de les ben, want dat verdient de Amerikaanse muzikante absoluut. Erwin Zijleman
