Voor het Franse chanson kunnen we niet alleen in Frankrijk terecht. Ook in de Canadese provincie Quebec spreken ze immers Frans en vanuit de hoofdstad Montreal staat Béatrice Martin als Cœur de Pirate al heel wat jaren garant voor uitstekende Franstalige albums. Het deze week verschenen Impossible à Aimer kruipt af en toe dicht tegen het traditionele Franse chanson aan, maar Cœur de Pirate kan ook uit de voeten met tijdloze Franse popmuziek en sleept je, als je niet uitkijkt, ook nog een keer de dansvloer op. Impossible à Aimer is een heerlijk album om bij te mijmeren over een volgend bezoek aan Parijs (of Montreal) of juist om goede herinneringen op te halen.
Na een paar dagen Parijs blijf ik nog even in Franse sferen met het nieuwe album van Cœur de Pirate. Het alter ego van Béatrice Martin staat inmiddels een jaar of twaalf garant voor geweldige albums, die de concurrentie met de Franse chansonnières over het algemeen makkelijk aan kunnen. De wieg van Béatrice Martin stond overigens niet in Frankrijk, maar in het Canadese Montreal, waar de voertaal Frans is, wat de voorkeurstaal van de Canadese muzikante verklaart.
Cœur de Pirate liet eerder dit jaar van zich horen met het fraaie Perséides, waarop alleen haar pianospel was te horen. Dat fraaie pianospel is ook met enige regelmaat te horen op het deze week verschenen Impossible à Aimer, maar dit keer combineert Béatrice Martin de pianoklanken met haar al even mooie stem.
Impossible à Aimer opent met zeer stemmige pianoklanken, die fraai kleuren bij de herfsttinten van het moment en die ook prachtig passen bij de stem van de muzikante uit Montreal, die zich in songs die tegen het traditionele Franse chanson aanleunen als een vis in het water voelt.
Cœur de Pirate mag zich van mij een album lang beperken tot het traditionele Franse chanson, maar ze is van vele markten thuis. Wanneer in de tweede track de violen aanzwellen en een voorzichtige discobeat opduikt, maakt Cœur de Pirate opeens moderne Franse popmuziek en het is Franse popmuziek die de herfstkleuren van het moment tijdelijk voorziet van verrassend warme zonnestralen.
Een regenachtig Leiden is opeens weer verruild voor een Parijs bankje in de zon. Het klinkt aangenaam, maar het is toch goed dat Béatrice Martin niet een album lang flirt met lichtvoetige Franse pop en regelmatig opschuift richting het Franse chanson, dat wanneer de wat weemoedige pianoklanken worden verruild voor akoestische gitaren, ook licht en zonnig kan klinken.
Impossible à Aimer laat overigens wel vaker de violen flink aanzwellen, maar zonder de beat klinkt de muziek van Cœur de Pirate opeens weer als de Franse pop uit de jaren 70, waarin Béatrice Martin ongetwijfeld zou zijn opgepikt door Serge Gainsbourg.
Dat Impossible à Aimer zo lekker klinkt heeft ongetwijfeld te maken met de nog verse herinneringen aan Parijs, maar het album kan ook absoluut mee met de betere Franstalige albums die dit jaar zijn gemaakt, in en buiten Frankrijk.
Persoonlijk vind ik Béatrice Martin op haar best in betrekkelijk sober ingekleurde songs en bij voorkeur songs die genoeg hebben aan de piano, maar ook de wat voller klinkende songs op het album bevallen me wel, al is het maar omdat het Béatrice Martin siert dat ze ook het experiment zoekt.
Dat experiment pakt niet altijd goed uit, bijvoorbeeld wanneer de Canadese muzikante haar mooie stem laat vervormen door autotune achtige elektronica, maar over het algemeen genomen maakt Cœur de Pirate ook op haar nieuwe album weer indruk en is ze altijd goed voor een aangename sfeer, die doet uitzien naar een volgend uitstapje naar de Franse lichtstad.
Impossible à Aimer is niet zo consistent als de vorige albums van de muzikante uit Montreal, maar de veelzijdigheid zorgt voor een lekker afwisselende Franse soundtrack met voor elk wat wils. Je moet er vatbaar voor zijn denk ik, maar als je dit bent is het een heerlijk album. Erwin Zijleman
De muziek van Cœur de Pirate is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikante: https://coeurdepirate.bandcamp.com/album/impossible-aimer.