The Felice Brothers - Yonder Is The Clock
De Amerikaanse band The Felice Brothers imponeert inmiddels al drie cd’s lang met muziek die zeer sterk is beïnvloedt door de muziek van Bob Dylan en The Band, maar desondanks fris en authentiek klinkt. Na het nog nauwelijks opgemerkte Through These Reins And Gone (2006) en de stevig bewierookte opvolgers Tonight At The Arizona (2007) en The Felice Brothers (2008), is inmiddels ook de vierde plaat van uit de Catskill Mountains afkomstige broers Felice en hun medemuzikanten verschenen. Direct bij eerste beluistering is duidelijk dat Yonder Is The Clock verder gaat waar de titelloze derde plaat van de band een jaar geleden ophield. Ook op Yonder Is The Clock klinkt de muzikale erfenis van Bob Dylan en The Band nadrukkelijk door, maar net als op de vorige platen klinkt ook de vierde van The Felice Brothers niet als een schaamteloze kopie van bijvoorbeeld Music From The Big Pink of The Basements Tapes. Vergeleken met hun grote voorbeelden zijn The Felice Brothers minder geniaal, maar hierdoor ook minder pretentieus. De muziek die door The Felice Brothers wordt gemaakt is de muziek die hen met de paplepel is ingegoten. Muziek die hen uit de genen en uit het hart komt. Muziek die voor een buitenstaander uit een ver verleden lijkt te stammen, maar volgens insiders kan worden gezien als een soundtrack van het huidige leven in de Catskill Mountains. Yonder Is The Clock slaat vergeleken met zijn voorgangers geen nieuwe wegen in, maar laat wel de nodige groei horen. Gebleven zijn de fabelachtige harmonieën en de prachtige verhalen, maar de songs en de instrumentatie zijn net iets veelzijdiger en vindingrijker dan we tot dusver van The Felice Brothers gewend zijn. Hier en daar weten The Felice Brothers zich dit keer aan de vergelijking met Bob Dylan en The Band te ontworstelen en dringt de vergelijking met de muziek van Tom Waits zich op, maar tegelijkertijd begint ook het unieke Felice Brothers geluid steeds meer vorm te krijgen. Yonder Is The Clock is hierdoor niet alleen de beste plaat van The Felice Brothers tot dusver, maar behoort ook tot het beste dat de Americana momenteel te bieden heeft. Erwin Zijleman
De Amerikaanse band The Felice Brothers imponeert inmiddels al drie cd’s lang met muziek die zeer sterk is beïnvloedt door de muziek van Bob Dylan en The Band, maar desondanks fris en authentiek klinkt. Na het nog nauwelijks opgemerkte Through These Reins And Gone (2006) en de stevig bewierookte opvolgers Tonight At The Arizona (2007) en The Felice Brothers (2008), is inmiddels ook de vierde plaat van uit de Catskill Mountains afkomstige broers Felice en hun medemuzikanten verschenen. Direct bij eerste beluistering is duidelijk dat Yonder Is The Clock verder gaat waar de titelloze derde plaat van de band een jaar geleden ophield. Ook op Yonder Is The Clock klinkt de muzikale erfenis van Bob Dylan en The Band nadrukkelijk door, maar net als op de vorige platen klinkt ook de vierde van The Felice Brothers niet als een schaamteloze kopie van bijvoorbeeld Music From The Big Pink of The Basements Tapes. Vergeleken met hun grote voorbeelden zijn The Felice Brothers minder geniaal, maar hierdoor ook minder pretentieus. De muziek die door The Felice Brothers wordt gemaakt is de muziek die hen met de paplepel is ingegoten. Muziek die hen uit de genen en uit het hart komt. Muziek die voor een buitenstaander uit een ver verleden lijkt te stammen, maar volgens insiders kan worden gezien als een soundtrack van het huidige leven in de Catskill Mountains. Yonder Is The Clock slaat vergeleken met zijn voorgangers geen nieuwe wegen in, maar laat wel de nodige groei horen. Gebleven zijn de fabelachtige harmonieën en de prachtige verhalen, maar de songs en de instrumentatie zijn net iets veelzijdiger en vindingrijker dan we tot dusver van The Felice Brothers gewend zijn. Hier en daar weten The Felice Brothers zich dit keer aan de vergelijking met Bob Dylan en The Band te ontworstelen en dringt de vergelijking met de muziek van Tom Waits zich op, maar tegelijkertijd begint ook het unieke Felice Brothers geluid steeds meer vorm te krijgen. Yonder Is The Clock is hierdoor niet alleen de beste plaat van The Felice Brothers tot dusver, maar behoort ook tot het beste dat de Americana momenteel te bieden heeft. Erwin Zijleman