Bright Eyes - The People's Key
Het is de afgelopen jaren relatief rustig geweest rond Bright Eyes. De band rond voormalig wonderkind Conor Oberst strooide ooit driftig met platen en schuwde zelfs de gelijktijdige release van twee platen niet, maar is kennelijk tot rust gekomen, al zullen de andere projecten van Conor Oberst ook wel een rol hebben gespeeld bij het uitblijven van een nieuwe Bright Eyes plaat. Het is misschien ook wel een verstandige beslissing om wat meer tijd te nemen voor een nieuwe plaat, want de band die in 2002 nog verraste met een waar meesterwerk (Lifted Or The Story Is In The Soil, Keep Your Ear To The Ground) viel de afgelopen jaren ver terug. De nieuwe plaat van de band, The People’s Key, wordt daarom met heel wat minder ophef onthaald dan zijn voorgangers en verschijnt zelfs bijna geruisloos. Door de wat magere jaren die Conor Oberst achter zich heeft liggen, had ik persoonlijk ook geen hoge verwachtingen, maar The People’s Key blijkt een sterke plaat. Het duurt overigens even voordat je dit door hebt, want in eerste instantie maakt The People’s Key een wat rommelige indruk en blijft de plaat bovendien geen moment hangen. Dat heeft niet zo veel te maken met de toegankelijkheid van de muziek van Bright Eyes op deze plaat, want The People’s Key is waarschijnlijk de meest toegankelijke plaat die Bright Eyes tot dusver heeft gemaakt. De band leek een paar jaar geleden nog de rootskant op te gaan (een richting waarin ook de andere projecten van Conor Oberst zich hebben bewogen), maar kiest op The People’s Key voor behoorlijk toegankelijke folkpop/folkrock/indierock* (* iedereen mag zelf kiezen). Ondanks de betrekkelijk toegankelijke muziek, is The People’s Key echter geen makkelijke plaat. Conor Oberst strooit weer driftig met mystieke thema’s en bombast, wat niet alleen invloed heeft op de teksten, maar ook op de muziek. Na enige gewenning viel het kwartje bij mij toch nog betrekkelijk snel en sindsdien ben ik zeer te spreken over deze plaat. The People’s Key is lang niet zo goed als Lifted Or The Story Is In The Soil, Keep Your Ear To The Ground en totaal anders dan countryplaat I'm Wide Awake, It’s Morning (die ik persoonlijk zeer kon waarderen), maar het is duidelijk dat Conor Oberst het heilige vuur weer aan heeft kunnen steken en zich bovendien weer ontwikkeld in nieuwe richtingen, waarbij de gitaar gelukkig weer een wat belangrijkere rol speelt. Het is bovendien een plaat die steeds weer nieuwe dingen laat horen, waardoor je lang kunt genieten van het muzikale vakmanschap dat Conor Oberst nog altijd in zich heeft. Bright Eyes zal waarschijnlijk altijd platen blijven maken waarvan flink wat mensen geen chocola kunnen maken, maar voor een ieder die dit wel kan van The People’s Key valt er op deze plaat ouderwets veel te genieten. Erwin Zijleman
Het is de afgelopen jaren relatief rustig geweest rond Bright Eyes. De band rond voormalig wonderkind Conor Oberst strooide ooit driftig met platen en schuwde zelfs de gelijktijdige release van twee platen niet, maar is kennelijk tot rust gekomen, al zullen de andere projecten van Conor Oberst ook wel een rol hebben gespeeld bij het uitblijven van een nieuwe Bright Eyes plaat. Het is misschien ook wel een verstandige beslissing om wat meer tijd te nemen voor een nieuwe plaat, want de band die in 2002 nog verraste met een waar meesterwerk (Lifted Or The Story Is In The Soil, Keep Your Ear To The Ground) viel de afgelopen jaren ver terug. De nieuwe plaat van de band, The People’s Key, wordt daarom met heel wat minder ophef onthaald dan zijn voorgangers en verschijnt zelfs bijna geruisloos. Door de wat magere jaren die Conor Oberst achter zich heeft liggen, had ik persoonlijk ook geen hoge verwachtingen, maar The People’s Key blijkt een sterke plaat. Het duurt overigens even voordat je dit door hebt, want in eerste instantie maakt The People’s Key een wat rommelige indruk en blijft de plaat bovendien geen moment hangen. Dat heeft niet zo veel te maken met de toegankelijkheid van de muziek van Bright Eyes op deze plaat, want The People’s Key is waarschijnlijk de meest toegankelijke plaat die Bright Eyes tot dusver heeft gemaakt. De band leek een paar jaar geleden nog de rootskant op te gaan (een richting waarin ook de andere projecten van Conor Oberst zich hebben bewogen), maar kiest op The People’s Key voor behoorlijk toegankelijke folkpop/folkrock/indierock* (* iedereen mag zelf kiezen). Ondanks de betrekkelijk toegankelijke muziek, is The People’s Key echter geen makkelijke plaat. Conor Oberst strooit weer driftig met mystieke thema’s en bombast, wat niet alleen invloed heeft op de teksten, maar ook op de muziek. Na enige gewenning viel het kwartje bij mij toch nog betrekkelijk snel en sindsdien ben ik zeer te spreken over deze plaat. The People’s Key is lang niet zo goed als Lifted Or The Story Is In The Soil, Keep Your Ear To The Ground en totaal anders dan countryplaat I'm Wide Awake, It’s Morning (die ik persoonlijk zeer kon waarderen), maar het is duidelijk dat Conor Oberst het heilige vuur weer aan heeft kunnen steken en zich bovendien weer ontwikkeld in nieuwe richtingen, waarbij de gitaar gelukkig weer een wat belangrijkere rol speelt. Het is bovendien een plaat die steeds weer nieuwe dingen laat horen, waardoor je lang kunt genieten van het muzikale vakmanschap dat Conor Oberst nog altijd in zich heeft. Bright Eyes zal waarschijnlijk altijd platen blijven maken waarvan flink wat mensen geen chocola kunnen maken, maar voor een ieder die dit wel kan van The People’s Key valt er op deze plaat ouderwets veel te genieten. Erwin Zijleman