Pien Feith - Dance On Time
Dance On Time van Pien Feith ligt al een hele tijd te wachten op een recensie, maar op één of andere manier kwam ik er maar niet achter wat ik nu precies vind van de plaat van de uit Utrecht afkomstige singer-songwriter. Ik ken de muziek van Pien Feith nog uit de tijd dat ze eigenwijze gitaar georiënteerde muziek maakte en dat smaakte altijd naar meer. Op Dance On Time kiest Feith echter vooral voor synths en beats en dat is over het algemeen muziek waar ik niet snel warm voor loop. Toch vond ik Dance On Time direct bij eerste beluistering veel te goed om direct terzijde te schuiven, al kon ik niet goed omschrijven wat me nu precies aansprak in de muziek van Pien Feith. Eerlijk gezegd weet ik dit nog steeds niet precies, wat het schrijven van een recensie over deze plaat een lastige exercitie maakt. Ik waag echter een poging. Het eerste dat me aanspreekt op Dance On Time zijn de geweldige vocalen op deze plaat. Pien Feith zingt heerlijk dromerig, een beetje zoals Leslie Feist, en met name in de wat minder uitbundige tracks hebben deze dromerige vocalen een maximaal effect. Verder bevat Dance On Time songs die de fantasie stevig prikkelen. Op het eerste gehoor domineren misschien de beats en de synths, maar hieronder liggen vele andere lagen met andere elektronica, samples en andere bijzondere geluiden. Wanneer je deze lagen uiteen rafelt neemt de waardering voor de muziek van Pien Feith snel toe. Mijn voorkeur gaat nog steeds uit naar een wat soberdere en wat meer organische instrumentatie, maar het elektronische geluid op Dance On Time is veel minder plat dan ik in eerste instantie vermoedde. Nu ik langzaam maar zeker gewend ben geraakt aan het nieuwe geluid van Pien Feith, kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat haar stemgeluid uitstekend past bij de elektronische klanken op Dance On Time. Pien Feith begeeft zich op haar officiële debuut deels op een terrein dat ook door andere Lykke Li en Fever Ray is ontgonnen, maar de Utrechtse is zeker geen Scandinavische ijsprinses. Pien Feith is op Dance On Time niet vies van flink wat melancholie, maar vergeleken met de muziek van haar Scandinavische soortgenoten klinkt Dance On Time opgewekt en bij vlagen behoorlijk lichtvoetig. Dance On Time is nog altijd een plaat die niet helemaal in mijn straatje past, maar op hetzelfde moment moet ik ook bekennen dat ik de plaat steeds vaker op zet en eigenlijk alleen maar leuker ga vinden. Pien Feith heeft met Dance On Time niet alleen een frisse en sprankelende soundtrack voor de ontluikende lente afgeleverd, maar heeft ook een plaat die het verdient om met oor voor detail beluisterd te worden. Dan pas blijkt hoe knap deze plaat eigenlijk in elkaar steekt en hoe vaak Pien Feith je met haar muziek op het verkeerde been zet. De conclusie dat Pien Feith een buitengewoon aangename en avontuurlijke plaat met internationale allure heeft afgeleverd is dan ook zeker gerechtvaardigd. Warm aanbevolen derhalve, ook voor een ieder die normaal gesproken niet warm loopt voor elektronische klanken (zoals ik). Erwin Zijleman
Dance On Time van Pien Feith ligt al een hele tijd te wachten op een recensie, maar op één of andere manier kwam ik er maar niet achter wat ik nu precies vind van de plaat van de uit Utrecht afkomstige singer-songwriter. Ik ken de muziek van Pien Feith nog uit de tijd dat ze eigenwijze gitaar georiënteerde muziek maakte en dat smaakte altijd naar meer. Op Dance On Time kiest Feith echter vooral voor synths en beats en dat is over het algemeen muziek waar ik niet snel warm voor loop. Toch vond ik Dance On Time direct bij eerste beluistering veel te goed om direct terzijde te schuiven, al kon ik niet goed omschrijven wat me nu precies aansprak in de muziek van Pien Feith. Eerlijk gezegd weet ik dit nog steeds niet precies, wat het schrijven van een recensie over deze plaat een lastige exercitie maakt. Ik waag echter een poging. Het eerste dat me aanspreekt op Dance On Time zijn de geweldige vocalen op deze plaat. Pien Feith zingt heerlijk dromerig, een beetje zoals Leslie Feist, en met name in de wat minder uitbundige tracks hebben deze dromerige vocalen een maximaal effect. Verder bevat Dance On Time songs die de fantasie stevig prikkelen. Op het eerste gehoor domineren misschien de beats en de synths, maar hieronder liggen vele andere lagen met andere elektronica, samples en andere bijzondere geluiden. Wanneer je deze lagen uiteen rafelt neemt de waardering voor de muziek van Pien Feith snel toe. Mijn voorkeur gaat nog steeds uit naar een wat soberdere en wat meer organische instrumentatie, maar het elektronische geluid op Dance On Time is veel minder plat dan ik in eerste instantie vermoedde. Nu ik langzaam maar zeker gewend ben geraakt aan het nieuwe geluid van Pien Feith, kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat haar stemgeluid uitstekend past bij de elektronische klanken op Dance On Time. Pien Feith begeeft zich op haar officiële debuut deels op een terrein dat ook door andere Lykke Li en Fever Ray is ontgonnen, maar de Utrechtse is zeker geen Scandinavische ijsprinses. Pien Feith is op Dance On Time niet vies van flink wat melancholie, maar vergeleken met de muziek van haar Scandinavische soortgenoten klinkt Dance On Time opgewekt en bij vlagen behoorlijk lichtvoetig. Dance On Time is nog altijd een plaat die niet helemaal in mijn straatje past, maar op hetzelfde moment moet ik ook bekennen dat ik de plaat steeds vaker op zet en eigenlijk alleen maar leuker ga vinden. Pien Feith heeft met Dance On Time niet alleen een frisse en sprankelende soundtrack voor de ontluikende lente afgeleverd, maar heeft ook een plaat die het verdient om met oor voor detail beluisterd te worden. Dan pas blijkt hoe knap deze plaat eigenlijk in elkaar steekt en hoe vaak Pien Feith je met haar muziek op het verkeerde been zet. De conclusie dat Pien Feith een buitengewoon aangename en avontuurlijke plaat met internationale allure heeft afgeleverd is dan ook zeker gerechtvaardigd. Warm aanbevolen derhalve, ook voor een ieder die normaal gesproken niet warm loopt voor elektronische klanken (zoals ik). Erwin Zijleman