Little Dragon - Ritual Union
Het Zweedse Little Dragon maakte de afgelopen jaren twee prima platen met avontuurlijke elektronische popmuziek, waarvan vooral het in 2009 uitgebrachte Machine Dreams veel indruk maakte. Gezien het eigenzinnige karakter van haar muziek was Little Dragon tot dusver een band voor de fijnproevers, maar met haar derde cd, Ritual Union, hengelt Little Dragon nadrukkelijk naar een groter publiek. Vergeleken met Machine Dreams flirt Ritual Union nadrukkelijk met de dansvloer, al maakt de band zeker geen muziek die grote mensenmassa’s in beweging zal krijgen. De muziek van Little Dragon is ook op Ritual Union behoorlijk eigenzinnig gebleven. Dat zal het verkrijgen van wereldfaam waarschijnlijk wel wat in de weg zitten, maar het maakt muziek van de Zweedse band wel zo interessant. Het boegbeeld van Little Dragon is de van oorsprong Japanse zangeres Yukimi Nagano, die met haar prima vocalen het geluid van Little Dragon voor een belangrijk deel bepaalt. De vocalen van Yukimi Nagano worden door haar Zweedse collega’s voorzien van over het algemeen niet heel erg dominante elektronische klanken. In een aantal gevallen volstaan dubstep achtige ritmes, in andere gevallen pakt Little Dragon uit met 80s synthpop of funky bliepjes waar Prince in de vroege jaren 80 ook niet vies van was. Als ik de muziek van Little Dragon moet vergelijken met die van andere bands, kom ik in eerste instantie uit bij Moloko, al heeft Little Dragon ook wel wat van Saint Etienne, Morcheeba, Portishead en Lamb. Het zijn overigens stuk voor stuk vergelijkingen die niet heel lang stand houden, want Little Dragon klinkt uiteindelijk toch behoorlijk uniek. Ritual Union bevat vooral lome tracks, waarvan de meeste een wat vervreemdend karakter hebben. Ritual Union is misschien toegankelijker dan zijn voorgangers, maar het blijft bij vlagen toch behoorlijk experimentele kost. Ritual Union is een plaat die bij mij in eerste instantie vooral de fantasie prikkelde. Lang wist ik niet zo goed of ik de muziek van Little Dragon nou mooi moest vinden of niet, maar intrigerend vond ik het zeker. Ritual Union blijkt uiteindelijk een plaat waarin je je volledig onder moet dompelen. Dan pas vormen de op het eerste gehoor eenvoudige bliepjes een fascinerend geheel, waarin de fraaie vocalen van Yukimi Nagano alleen maar versterkt worden. Ritual Union heeft dan een bijna bedwelmend effect en blijkt de perfecte plaat om alles om je heen even te vergeten. Little Dragon is er wederom in geslaagd om betoverend mooie dromerige popmuziek te maken. Of ze er wereldberoemd mee worden betwijfel ik, al verdienen ze het met deze prima plaat eigenlijk wel. Erwin Zijleman
Het Zweedse Little Dragon maakte de afgelopen jaren twee prima platen met avontuurlijke elektronische popmuziek, waarvan vooral het in 2009 uitgebrachte Machine Dreams veel indruk maakte. Gezien het eigenzinnige karakter van haar muziek was Little Dragon tot dusver een band voor de fijnproevers, maar met haar derde cd, Ritual Union, hengelt Little Dragon nadrukkelijk naar een groter publiek. Vergeleken met Machine Dreams flirt Ritual Union nadrukkelijk met de dansvloer, al maakt de band zeker geen muziek die grote mensenmassa’s in beweging zal krijgen. De muziek van Little Dragon is ook op Ritual Union behoorlijk eigenzinnig gebleven. Dat zal het verkrijgen van wereldfaam waarschijnlijk wel wat in de weg zitten, maar het maakt muziek van de Zweedse band wel zo interessant. Het boegbeeld van Little Dragon is de van oorsprong Japanse zangeres Yukimi Nagano, die met haar prima vocalen het geluid van Little Dragon voor een belangrijk deel bepaalt. De vocalen van Yukimi Nagano worden door haar Zweedse collega’s voorzien van over het algemeen niet heel erg dominante elektronische klanken. In een aantal gevallen volstaan dubstep achtige ritmes, in andere gevallen pakt Little Dragon uit met 80s synthpop of funky bliepjes waar Prince in de vroege jaren 80 ook niet vies van was. Als ik de muziek van Little Dragon moet vergelijken met die van andere bands, kom ik in eerste instantie uit bij Moloko, al heeft Little Dragon ook wel wat van Saint Etienne, Morcheeba, Portishead en Lamb. Het zijn overigens stuk voor stuk vergelijkingen die niet heel lang stand houden, want Little Dragon klinkt uiteindelijk toch behoorlijk uniek. Ritual Union bevat vooral lome tracks, waarvan de meeste een wat vervreemdend karakter hebben. Ritual Union is misschien toegankelijker dan zijn voorgangers, maar het blijft bij vlagen toch behoorlijk experimentele kost. Ritual Union is een plaat die bij mij in eerste instantie vooral de fantasie prikkelde. Lang wist ik niet zo goed of ik de muziek van Little Dragon nou mooi moest vinden of niet, maar intrigerend vond ik het zeker. Ritual Union blijkt uiteindelijk een plaat waarin je je volledig onder moet dompelen. Dan pas vormen de op het eerste gehoor eenvoudige bliepjes een fascinerend geheel, waarin de fraaie vocalen van Yukimi Nagano alleen maar versterkt worden. Ritual Union heeft dan een bijna bedwelmend effect en blijkt de perfecte plaat om alles om je heen even te vergeten. Little Dragon is er wederom in geslaagd om betoverend mooie dromerige popmuziek te maken. Of ze er wereldberoemd mee worden betwijfel ik, al verdienen ze het met deze prima plaat eigenlijk wel. Erwin Zijleman