The Whatmans - Fire Up The Masses
De Ierse band The Whatmans begon een paar maanden geleden een bijzonder krachtig persoffensief. Het enthousiasme van de band en haar promotors verdiende wat mij betreft sympathie, maar zonder een goede plaat ben je natuurlijk nergens. Dat weten The Whatmans ook wel en daarom leveren ze met hun debuut Fire Up The Masses direct maar een geweldige plaat af. Het debuut van de Ieren staat vol recht voor je raap rock ’n roll die je compleet van je sokken blaast. Het is muziek die zich laat inspireren door het beste uit een paar decennia Britse rockmuziek en die met zoveel bravoure wordt gebracht dat er niet veel fantasie voor nodig is om je voor te stellen dat The Whatmans over niet al te lange tijd klaar zijn voor de grote podia, festivals en stadions. Fire Up The Masses walst als een stoomtrein over je heen met muziek die net zo makkelijk 10, 20, 30 of 40 jaar geleden gemaakt had kunnen worden, maar geen moment gedateerd klinkt. The Whatmans maakt op Fire Up The Masses spierballen rock ’n roll vol heerlijke gitaarriffs, gierende gitaarsolo’s, een lekker zeurend orgeltje, roffelende drums, stuwende basloopjes en lekker rauwe en vaak wat vervormde vocalen. Zeker wanneer de gitaren breed uitwaaien en de basloopjes heerlijk inventief zijn ligt de vergelijking met de grote Ierse broer U2 voor de hand, maar The Whatmans doet me achtereenvolgens ook denken aan The Who, The Kinks, Oasis, The Verve, Kasabian, Ride, Suede, The Cult en nog een dozijn andere smaakmakers uit de geschiedenis van de (Britse) rockmuziek. Er zijn momenteel waarschijnlijk honderden bands als The Whatmans, maar geen van deze bands slaagt er in om op de proppen te komen met een serie rocksongs die net zo goed en memorabel zijn als die op Fire Up The Masses. Bij Fire Up The Masses had ik eigenlijk hetzelfde gevoel als bij beluistering van U2’s Boy heel, heel lang geleden. Het debuut van The Whatmans is een fantastische plaat van een band die alleen maar heel groot en nog veel beter kan gaan worden. Voor het zover is moeten de platenmaatschappijen wel wakker worden, want in de Nederlandse platenzaak is het droomdebuut van The Whatmans momenteel niet eens te vinden. Desondanks ben ik er van overtuigd dat de band volgend jaar grote zalen en festivals plat speelt. Fire Up The Masses staat dan al lang in de boeken als een legendarisch debuut van een grote band. Erwin Zijleman
Fire Up The Masses van The Whatmans ligt nog niet in de Nederlande platenzaken, maar is al wel te koop via iTunes of 7Digital.
De Ierse band The Whatmans begon een paar maanden geleden een bijzonder krachtig persoffensief. Het enthousiasme van de band en haar promotors verdiende wat mij betreft sympathie, maar zonder een goede plaat ben je natuurlijk nergens. Dat weten The Whatmans ook wel en daarom leveren ze met hun debuut Fire Up The Masses direct maar een geweldige plaat af. Het debuut van de Ieren staat vol recht voor je raap rock ’n roll die je compleet van je sokken blaast. Het is muziek die zich laat inspireren door het beste uit een paar decennia Britse rockmuziek en die met zoveel bravoure wordt gebracht dat er niet veel fantasie voor nodig is om je voor te stellen dat The Whatmans over niet al te lange tijd klaar zijn voor de grote podia, festivals en stadions. Fire Up The Masses walst als een stoomtrein over je heen met muziek die net zo makkelijk 10, 20, 30 of 40 jaar geleden gemaakt had kunnen worden, maar geen moment gedateerd klinkt. The Whatmans maakt op Fire Up The Masses spierballen rock ’n roll vol heerlijke gitaarriffs, gierende gitaarsolo’s, een lekker zeurend orgeltje, roffelende drums, stuwende basloopjes en lekker rauwe en vaak wat vervormde vocalen. Zeker wanneer de gitaren breed uitwaaien en de basloopjes heerlijk inventief zijn ligt de vergelijking met de grote Ierse broer U2 voor de hand, maar The Whatmans doet me achtereenvolgens ook denken aan The Who, The Kinks, Oasis, The Verve, Kasabian, Ride, Suede, The Cult en nog een dozijn andere smaakmakers uit de geschiedenis van de (Britse) rockmuziek. Er zijn momenteel waarschijnlijk honderden bands als The Whatmans, maar geen van deze bands slaagt er in om op de proppen te komen met een serie rocksongs die net zo goed en memorabel zijn als die op Fire Up The Masses. Bij Fire Up The Masses had ik eigenlijk hetzelfde gevoel als bij beluistering van U2’s Boy heel, heel lang geleden. Het debuut van The Whatmans is een fantastische plaat van een band die alleen maar heel groot en nog veel beter kan gaan worden. Voor het zover is moeten de platenmaatschappijen wel wakker worden, want in de Nederlandse platenzaak is het droomdebuut van The Whatmans momenteel niet eens te vinden. Desondanks ben ik er van overtuigd dat de band volgend jaar grote zalen en festivals plat speelt. Fire Up The Masses staat dan al lang in de boeken als een legendarisch debuut van een grote band. Erwin Zijleman 