Meg Baird kennen we vooral van de psych-folk band Espers, die tussen 2004 en 2009 drie hele overtuigende platen uitbracht. Ook haar in 2007 uitgebrachte soloplaat Dear Companion kreeg door het succes van de psych-folk veel aandacht, ook al nam Meg Baird op deze plaat flink afstand van het genre. Inmiddels is de aandacht voor de psych-folk bijna volledig opgedroogd en hierdoor krijgt ook de nieuwe soloplaat van Meg Baird, Seasons On Earth, tot dusver niet veel aandacht. Ook Seasons On Earth heeft echter niet al teveel met psych-folk te maken en verdient alle aandacht. Bij eerste beluistering van Seasons On Earth moest ik vooral aan Alison Krauss denken. De heldere stem van Meg Baird heeft wel wat weg van de stem van de ongekroonde bluegrass koningin, maar ook de sobere instrumentatie is, mede door het gebruik van dobro en pedal steel, niet heel ver verwijderd van die op de platen van Alison Krauss. Vergeleken met de muziek van Alison Krauss bevat de muziek van Meg Baird meer invloeden uit de folk. Waar de meeste van haar voormalige psych-folk collega’s zich voornamelijk lieten beïnvloeden door de Britse folk uit de vroege jaren 70, kiest Meg Baird voor de folkbeweging die in deze periode in haar eigen land furore maakte. De oorsprong van Seasons On Earth had met een beetje fantasie ook in de 70s op de Laurel Canyon bij Los Angeles kunnen liggen en Meg Baird had het buurmeisje van de net wat eigenzinnigere Judee Sill kunnen zijn. Seasons On Earth bevat 10 tracks, waarvan de helft de 6 minuten passeert. Gezien de uiterst sobere instrumentatie en het beperkte bereik van Meg Baird’s stem, moet ze van goede huize komen om 6 minuten lang te boeien met een song, maar dat doet ze op overtuigende wijze. Seasons On Earth valt op door buitengewoon fraai akoestisch gitaarspel, trefzekere accenten van dobro en pedal steel en een stem die je mee weet te slepen naar een omgeving waarin de klok wat minder snel lijkt te tikken. Het meest opvallend zijn Meg Baird’s covers van Friends van Jon Mark (maar vooral bekend door de uitvoering van Mark (niet te verwarren met Marc) Almond) en het van The House Of Love bekende Beatles And The Stones, maar ook haar eigen songs weten de aandacht vast te houden en de fantasie te prikkelen. Seasons On Earth is door het bijzonder ingetogen karakter een plaat die vooral tot zijn recht komt wanneer je er de tijd voor neemt. Wanneer je dit doet merk je snel dat de plaat alleen maar mooier en indringender wordt. Meg Baird heeft met Seasons On Earth een mooie en tijdloze folkplaat gemaakt die veel meer luisterende oren verdient dan de plaat tot dusver heeft weten te bereiken. Erwin Zijleman