Broken Water - Tempest

De muziek van het uit Olympia, Washington, afkomstige trio Broken Water wordt hier en daar vergeleken met die van Mazzy Star. De vergelijking met Mazzy Star is voor mij altijd reden genoeg om naar een plaat te luisteren en ondanks het feit dat de muziek van Broken Water nauwelijks lijkt op die van Mazzy Star, heb ik Tempest van de eerste tot de laatste noot beluisterd. Bij die ene keer is het niet gebleven, want Broken Water heeft een buitengewoon opwindende en fascinerende plaat gemaakt.  Op Mazzy Star lijkt het zoals gezegd niet of nauwelijks. Helemaal aan het eind van de plaat staat een track die wel wat lijkt op het werk van de band rond Hope Sandoval, maar in eerste instantie klinkt Broken Water, als ik de Mazzy Star vergelijking toch nog even vast probeer te houden, hooguit als Mazzy Star on speed, als Mazzy Star dat songs van Nirvana covert of misschien nog wel het meest als Nirvana dat een greep doet uit het oeuvre van Mazzy Star. Naast het wat rauwere werk van Nirvana hebben ook bands als My Bloody Valentine, Dinosaur Jr. en vooral Sonic Youth flink wat invloed gehad op de muziek van Broken Water. De meeste tracks op Tempest vallen op door lekker stevig gitaarwerk, dat zowel put uit de archieven van de noiserock als uit die van de shoegaze. Het waait allemaal breed uit en klinkt lekker gruizig, maar Broken Water verliest zich (gelukkig) niet in eindeloos gitaargeweld. De grootste kracht van de band schuilt in de kwaliteit van de songs, die zonder uitzondering lekker in het gehoor liggen en goed blijven hangen. Het zijn songs die het beste van de noiserock, shoegaze, grunge, lo-fi en indierock weten te combineren, waardoor de muziek van Broken Water hier en daar wel wat doet denken aan die van de hierboven genoemde bands, maar uiteindelijk toch een geheel eigen geluid heeft. Gitarist Jon Hanna trekt op Tempest de meeste aandacht met zijn fascinerende gitaarspel en zijn prima vocalen, maar ook de twee dames in de band laten zich gelden. Bassist Abigail Ingram voorziet de muziek van Broken Water van heerlijke lome en donkere baslijnen en verrast een paar keer met zanglijnen die zijn te omschrijven als Mazzy Star’s Hope Sandoval die haar valium is vergeten, terwijl drummer Kanako Pooknyw op lo-fi achtige wijze de lege gaten opvult. Met name wanneer het tempo iets terugvalt en invloeden uit de psychedelica aan terrein winnen is Broken Water ijzersterk, maar ook in de wat stevigere en meer rechttoe rechtaan songs weet de band uit Olympia zeer te overtuigen. Voor een plaat van dit kaliber krijgt Tempest van Broken Water tot dusver helaas veel te weinig aandacht, maar ik ben er van overtuigd dat deze band het uiteindelijk wel gaat redden. Wil je nu alvast de indie plaat die pas later dit jaar echt opzien gaat baren in huis halen? Vraag dan naar Tempest van Broken Water. Erwin Zijleman