Het man-vrouw duo Peaking Lights verraste vorig jaar met het buitengewoon intrigerende 936; een plaat waarop lome en bedwelmende muziek werd gecombineerd met de meest uiteenlopende invloeden, variërend van synthpop, lo-fi en psychedelica tot dub, reggae en Krautrock. In eerste instantie zat je vooral op het puntje van je stoel, maar uiteindelijk hing je lekker achterover en was er niet meer nodig dan de repeat-knop op de cd-speler of mp3-speler. Op het nu verschenen Lucifer gaan Indra Dunis en Aaron Coyes verder waar ze vorig jaar ophielden maar zetten ze ook flink wat stappen ter verdere vervolmaking van hun unieke geluid. Lucifer werd in tegenstelling tot zijn twee voorgangers niet thuis opgenomen maar in een studio, wat de geluidskwaliteit van de plaat enorm ten goede is gekomen. Lucifer klinkt niet alleen beter dan de vorige twee platen van Peaking Lights, maar is ook nog veelzijdiger dan de al zo breed georiënteerde vorige platen van het duo. Dit keer zijn het vooral invloeden uit de elektronica en de dance die aan terrein hebben gewonnen, maar ook alle invloeden die 936 vorig jaar zo’n aangename en bijzondere plaat maakten zijn weer van de partij. Lucifer is door dit alles een knap gemaakte plaat vol invloeden, vol avontuur en vol hypnotiserende klanken. Peaking Lights maakt ook op haar derde plaat weer lekkere lome muziek waarbij het heerlijk wegdromen is. Lucifer bevat een serie behoorlijk lange tracks (alle tracks op de plaat duren langer dan zes minuten), maar ondanks de lange duur en het lage tempo slaat de verveling geen seconde toe. Het elektronische klankentapijt en de mooie vocalen van Indra Dunis zijn absoluut aangenaam, maar het zijn alle bijzondere muzikale uitstapjes (inclusief vocale bijdragen van de pas geboren zoon van het duo) die de muziek van Peaking Light voorzien van de nodige magie. Het is niet eens zo makkelijk om op te schrijven wat er nu precies zo aangenaam of bijzonder is aan de muziek van Peaking Lights, maar luister naar deze plaat en de kans is groot dat je direct om bent. Dankzij de invloeden uit de reggae en de dub is Lucifer een plaat die het vooral bij hogere temperaturen uitstekend zal doen, maar ook als de regen met bakken uit de lucht komt denk je de zon er bij beluistering van Lucifer vrijwel onmiddellijk bij. 936 leek me vorig jaar een volstrekt unieke plaat die heel moeilijk te overtreffen zou zijn, vooral omdat de verrassing er na één keer wel af zou zijn, maar Lucifer is alleen maar beter, indrukwekkender, veelzijdiger en verslavender. 936 wist ondanks alle positieve aandacht geen potten te breken, maar dit keer moet Peaking Lights maar eens in brede kring gaan scoren. Een mooie en bijzondere plaat als Lucifer verdient niet anders. Erwin Zijleman
