Iron & Wine - Ghost On Ghost

Iron & Wine debuteerde bijna 11 jaar geleden met het verstilde The Creek Drank The Cradle. Het is een plaat die zich maar ten dele laat vergeleken met de nieuwe plaat van de band, het vorige week verschenen Ghost On Ghost. In de tussentijd is er ook flink wat veranderd. Het op het legendarische Sub Pop label verschenen debuut van Iron & Wine werd door voorman Samuel Beam met minimale middelen opgenomen in zijn slaapkamer, terwijl voor Ghost On Ghost kosten noch moeite werden gespaard. Toch ligt Ghost On Ghost dichter bij het elf jaar oude debuut dan de vorige platen van Iron & Wine. Na The Creek Drank The Cradle koos Iron & Wine voor een steeds voller, veelzijdiger en steviger geluid. Het leverde met Our Endless Numbered Days (2004), het met Calexico gemaakte In The Reims (2005), The Shepherd’s Dog (2007) en het bij een major verschenen Kiss Each Other Clean (2011) een serie fantastische platen op, maar stiekem verlangde ik zo nu en dan nog wel naar de intimiteit van het zo bijzondere debuut. Ghost On Ghost verschijnt in tegenstelling tot zijn voorganger niet bij Warner, maar bij de wat alternatievere dochter Nonesuch, waardoor er waarschijnlijk wat minder druk is om in commercieel opzicht te scoren. Ghost On Ghost is de eerste plaat van Iron & Wine waarop niet wordt gekozen voor een voller en vooral steviger geluid dan op zijn voorganger en dat bevalt me wel. Het is de meest ingetogen plaat sinds The Creek Drank The Cradle, maar dat betekent niet dat beide platen op elkaar lijken. Ook dit keer heeft Samuel Beam zich immers omgeven met flink wat muzikanten en instrumenten en hierdoor flink wat afstand genomen van het uiterst sobere debuut. Op Ghost On Ghost laat Samuel Beam zich vooral beïnvloeden door soul en jazz. Dat lijkt een wonderlijke combinatie, maar het is een combinatie die uitstekend uitpakt. Beam heeft voor de gelegenheid een waslijst aan muzikanten van wereldklasse opgetrommeld. Alleen met deze lijst kan ik al een hele recensie vullen, maar de naam van werelddrummer Brian Blade mag niet onvermeld blijven. Blade is de verbindende schakel tussen de uiterst ingetogen en de meer up-tempo stukken op de plaat, waarvan de laatste overigens in de minderheid zijn. Ghost On Ghost is een heerlijk laid-back klinkende plaat met een mix van soul, funk, jazz en folk en een geluid met een duidelijke 70s feel. Het is een geluid dat als een warme deken om je heen slaat, zeker als de warme stem van Samuel Beam wordt omgeven door stuwende bassen, dromerige strijkers, heerlijke blazers, zwoele orgeltjes en uiteraard het fantastische drumwerk van Brian Blade. Net zoals bij de vorige platen van Iron & Wine heb ik weer moeten wennen aan het nieuwe geluid dat Samuel Beam uit de hoge hoed heeft getoverd, maar ik was dit keer betrekkelijk snel om. Ghost On Ghost is immers niet alleen een heerlijke feel-good plaat vol zonnige klanken, maar het is ook een plaat die je zo mee terug neemt naar de jaren 70 zonder dat er al te nadrukkelijk wordt geleend van de klassiekers uit het decennium. Samuel Beam is er met Ghost On Ghost wederom in geslaagd om de muziek van Iron & Wine opnieuw uit te vinden en ook dit keer is het resultaat van een niveau dat slechts door een enkeling wordt gehaald. Een even knappe als verleidelijke plaat. Erwin Zijleman