Tangarine - Seek & Sigh
Tangarine zag ik de afgelopen weken twee keer bij De Wereld Draait Door. Dat is in totaal nog altijd maar twee minuten zendtijd, maar twee keer de muzikale gast zijn in één van de best bekeken programma’s op de Nederlandse televisie en bovendien het programma waarin nieuw muzikaal talent een kans krijgt, is volgens mij best bijzonder. Best bijzonder is ook een mooie omschrijving van de muziek van Tangarine. De muziek van de eeneiige tweeling Arnaut en Sander Brinks laat zich immers maar lastig vergelijken met andere muziek die momenteel wordt uitgebracht, maar een ieder die wat dieper graaft in het verleden van de popmuziek vindt volop vergelijkingsmateriaal. De fraaie zang van de broers Brinks en hun voorkeur voor tijdloze folky popliedjes gaat terug tot de hoogtijdagen van The Everly Brothers en Simon & Garfunkel, maar lijkt ook zeker op de geweldige muziek van The Proclaimers, als ik het goed heb ook een eeneiige tweeling. Seek & Sigh lijkt voor een belangrijk deel zo weggelopen uit de jaren 70, maar Tangarine doet veel meer dan het reproduceren van muziek uit vervlogen tijden. De muziek van Tangarine is weliswaar een samenraapsel van heel veel goede muziek uit het verleden, met naast invloeden van de hierboven genoemde duo’s ook invloeden uit de psychedelica, 70s Nederpop, Bob Dylan en 70s singer-songwriter muziek van iedereen tussen Paul McCartney, Elton John en Harry Nilsson, maar heeft ook een onmiskenbaar eigentijds tintje. Seek & Sigh is verschenen op het Excelsior label, dat de afgelopen jaren misschien net wat minder goed was in het afleveren van de ultieme lenteplaat, maar met het debuut van Tangarine weer een voltreffer in handen heeft. Seek & Sigh bevat een aantal uitbundige en prachtig georkestreerde tracks die volop de aandacht zullen trekken, maar persoonlijk vind ik de muziek van Tangarine het mooist en indrukwekkendst wanneer de broers Brinks niet meer nodig hebben dan een akoestische gitaar en twee stemmen die voor elkaar gemaakt lijken. Tangarine is dan opeens niet de hippe act die er best van te maken is, maar een duo dat muziek uit een heel ver verleden op fraaie en oprechte wijze tot leven weet te brengen. Het dwingt heel veel respect af, zeker wanneer je je ook nog eens verdiept in de teksten en leert dat Arnaut en Sander Brinks niet alleen over zon en bier of over bloemetjes en bijtjes schrijven en zingen. Het maakt de liefde voor deze even tijdloze als unieke plaat alleen maar groter. De beste platen van het moment komen dit jaar al heel vaak van eigen bodem en in het prachtige rijtje dat ik al heb staan mag Tangarine zeker niet ontbreken. Zeer warm aanbevolen derhalve. Erwin Zijleman
